σύμβολα και κατάχρησή τους

Το Μιχαλολιάκο ποιος τον πιάνει πια... H Χρυσή Αυγή έλαβε επισήμως το 7% των ψήφων των ανθρώπων που ψήφισαν κόμματα που μπαίνουν στη βουλή ή το 4.5% του συνόλου της χώρας. Στις πρώτες δηλώσεις του Μιχαλολιάκου μετά την ανακοινώση των αποτελεσμάτων των εκλογών, τα "λεβεντόπαιδά" του όπως τους αποκαλεί, ζήτησαν με την είσοδο του ηγέτη τους να βαρέσουν προσοχή οι δημοσιογράφοι, ως ένδειξη σεβασμού προς το χαρισματικό ηγέτη τους. Αυτοί, σαστισμένοι ίσως στην αρχή, υπάκουσαν. Θα έπρεπε να τους αψηφίσουν και να φύγουν. Όμως δεν το έκαναν. Μπορεί να κάθισαν να δέχονται την προσβόλα ακόμα κι από περιέργεια ή από φόβο, αλλά έτσι αποκαλύπτεται πλέον φανερότατα ότι είναι μαλάκες.

Δε θέλω να μακρυγορήσω σχετικά με το ποιόν των «λεβεντόπαιδων» της ΧΑ, υπάρχουν άπειρα ντοκουμέντα, και μία πολύ καλή ανάλυση και παρουσίασή τους στο IMC Athens. Δε θέλω να πω ούτε και για μεγάλη νίκη της αριστεράς, του ριζοσπαστικού χώρου, ή ό,τι άλλο συνηθίζεται να αναφέρεται πομπωδώς από χτες το βράδυ. Ούτε πως το εκλογικό σώμα έβαλε Χ το δικομματισμό. Η άποψή μου είναι πως αυτό που φάνηκε περισσότερο απ' όλα είναι η οργή του κόσμου, καθώς και ότι η ελληνική κοινωνία έφτασε στο αμήν για να παρουσιάσει τόσο χαμηλά ποσοστά στα κόμματα εξουσίας. Ελπίζω μόνο να διαψευστώ, και να αποδειχτεί ότι οι πολίτες ψήφισαν από συνείδηση, να θυμούνται τους λόγους που τους απέτρεψαν να δώσουν ψήφο σε ΠαΣοΚ/ΝΔ, καθώς και να έχουν καταλάβει ότι το να ψηφίζουν ΧΑ δεν είναι μαγκιά.

Δεν ήξερα πολλά πράγματα για τη ΧΑ. Κάτι εκπομπές, άρθρα, γνωστός που είχε τύχει της περιποίησής τους. Εντάξει, δεν ήθελα κιόλας να ξέρω περισσότερα. Αλλά αυτό που δεν ήξερα και ανακάλυψα μόλις τη μέρα των εκλογών είναι ότι το λογότυπό τους περιέχει το ναζιστικό σύμβολο. Σοκαρίστηκα. Στη Γερμανία «ο αγών μου» του Χίτλερ και το ίδιο σύμβολο είναι απαγορευμένα, και μάλιστα την πρώτη φορά που άκουσα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απαγορευμένο το θεώρησα λογοκρισία. Δε φανταζόμουν ότι υπάρχει κάποιος που να αυτοπροβάλλεται μ' αυτό το σύμβολο, όπως δε φαντάζόμουν ότι κάποιος θα λέει «είμαι ναζιστής» και δε θα τον παίρνουν με τις πέτρες. Sorry, ξέχασα, αυτοί δηλωνουν εθνικιστές.

Εγώ πάλι λέω ότι είναι μισάνθρωποι. Μέχρι στιγμής έχουν διαπράξει δύο ειδών επιθέσεις: Σωματικές επιθέσεις σε μετανάστες και αναρχικούς, ίσως και αριστερούς/κομμουνιστές. Λεκτικές επιθέσεις σε γυναίκες, δημοσιογράφους, άλλους πολιτικούς. Εκτιμάται ότι δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για τους έλληνες εβραίους, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή στόχος της ΧΑ είναι οι μετανάστες. Βέβαια. Οι φασίστες ξέρουν να διαλέγουν τους εχθρούς τους, αυτούς που είναι λιγότερο πιθανό να έχουν την αλληλεγγύη των πολιτών. Γιατί οι πολίτες είναι τόσο βλάκες που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν ποιος είναι αυτός που τους απειλεί.

Μαθαίνω ότι η σβάστικα δεν ανακαλύφθηκε από τους ναζί σα σύμβολο. Συναντάται σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς σ' όλη τη γη, πρωταρχικά συμβόλιζε τον ήλιο και το νόημά της έχει να κάνει με τη συνέχεια και τη μεταβλητότητα της ζωής, συμβολίζοντας πρόοδο κι ευημερία. Το γεγονός ότι μετά την επέλαση των βαρβάρων συνδέθηκε μ' αυτούς κι η χρήση της αποτέλεσε ταμπού είναι λάθος, εν μέρει γιατί φαίνεται σα να διαλέγουμε τα χειρότερα στη συλλογική μας θύμηση.

Πάντως συνεχίζω να πιστεύω ότι η εξαίρεση της ΧΑ από την προβολή είναι λάθος. Όχι μόνο για να μην υποπέσουμε στην παγίδα της λογοκρισίας, αλλά και γιατί έτσι θα ήταν πιο φανερή η ιδεολογία τους. Τώρα, αν η προβολή της σαθρότητας της ΧΑ δε συνέβαλλε στο να πέσουν τα ποσοστά της ΧΑ στις επόμενες εκλογές (που θα 'ναι βασικά αποτέλεσμα της προβολής των μελών από τα ΜΜΕ χωρίς αντίλογο στα λεγόμενά τους), τότε μάλλον παίρνουμε ό,τι μας αξίζει (στην πλειοψηφία μας τουλάχιστο).

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη όσον αφορά τα εγκλήματά τους. Κι αφού το επίσημο κράτος δεν κάνει τίποτα σ' αυτή την κατεύθυνση, τουλάχιστο δε θα 'πρεπε να αντιτίθεται σ' αυτούς που το κάνουν, με όποιον έμμεσο και άμεσο τρόπο. Στην ανάγκη και με χρήση βίας. Κι η ανάγκη υπάρχει.

"κεντροαριστερά" ή μέλλον

Παρατηρήσατε ότι το ΠαΣοΚ ξαναθυμήθηκε τη λέξη "κεντροαριστερά" μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, ενώ είχε τουλάχιστο δυο δεκαετίες να τη χρησιμοποιήσει;

Τα όρια φαίνεται να 'χουν χαθεί, σβηστεί ή επίτηδες καταστραφεί από αυτούς που τα δημιουργησαν (αυτά η τη ψευδαίσθησή τους). Κέντρο, αριστερά, δεξιά, άκρα (Θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω ότι ακροαριστερά δεν υπήρξε ποτέ στο κυνοβούλιο, ούτε το σταλινικό κατάλοιπο υπήρξε τέτοιο, αλλά ούτε και ο ΣυΡιζΑ που οι μεγαλοδημοσιογράφοι επιμένουν να τον αποκαλούν έτσι, επειδή δηλώθηκε ότι θα φορολογηθούν παραπάνω οι μεγάλες περιουσίες και τα μεγάλα εισοδήματα).

Δε μένει παρά να καταλάβουμε ότι το αύριο της ζωής δε θα 'χει να κάνει μ' αυτούς, με κανέναν απ' αυτούς, τίποτα απ' αυτούς δε θα καταφέρει να επιζήσει. Γιατί το αύριο συνοδεύεται από μία προϋπόθεση: ότι θα έχουν υπάρξει αυτοί που θα τους ανατρέψουν.

Με σκούντηξε μια κυριούλα για να μου πει να την ψηφίσω!

Πριν καμιά βδομάδα έλαβα email από υποψήφια βουλευτή. Παλιά τα άφηνα αναπάντητα, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει θεωρώ υποτίμηση της νοημοσύνης μου να προσπαθούν να με προσηλυτίσουν με παπάρες. Της έστειλα λοιπόν ένα χορταστικό email, όπου επικεντρώθηκα σε λίγες μόνο από τις βλακείες που αράδιαζε, έχει και ο μαζοχισμός τα όριά του, το 'χω ξαναπεί.

Η εν λόγω κυρία έχει ένα φροντιστήριο στην πόλη καταγωγής μου, για το οποίο καυχιόταν ότι έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας που δείχνουν ότι είναι αποτελεσματική στη δουλειά της. Της απάντησα ότι αυτό που δείχνει είναι ότι κάνει καλά τη δουλειά της σα γρανάζι του συστήματος να δημιουργεί υπηκόους. Επίσης της πρότεινα αν ήθελε να κάνει τη διαφορά, θα 'πρεπε να ξεκινήσει απ' τα δικά της: Να κάνει σημαία της την υποστήριξη της δημόσιας παιδείας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πολεμήσει την ίδια της την επιχείρηση.

Αν και ζήτησα να μάθω από πού βρήκε τα στοιχεία μου για να στείλει προεκλογικό υλικό, η κυρία υποψήφια όχι μόνο δεν απάντησε σ' αυτό, αλλά και φρόντισε να μάθει τα τηλέφωνά μου. Εγώ δεν απαντώ σε απόρρητα νούμερα, αλλά αυτή ενόχλησε μέχρι και τους γονείς μου (πράγμα που βέβαια με εξόργισε). Αφού είδε κι αποείδε, αποφάσισε να μου απαντήσει μέσω email και πάλι.

Εγώ καμία όρεξη δεν είχα να υποπέφτω σε συζητήσεις με τον αντίπαλο, αλλά το κείμενο που μου έστειλε ήταν προσωπικό και κάθε φράση ήταν και μια πρόκληση. Σημειωτέον ότι το κείμενο, αν και προερχόταν από υποψήφια δεξιάς παράταξης, ήταν μεν γραμμένο στα ελληνικά και με ελληνικούς χαρακτήρες, αλλά χωρίς τόνους, αποστρόφους, σημεία στίξης. Αφού μου εξιστόρησε πόσο δύσκολα κατάφερε να φτιάξει την επιχείρησή της (γιατί δεν είχε υποστήριξη από κανέναν, μπλα μπλα μπλα, ναι, τα ξέρουμε αυτά), έγραψε το εξής θεϊκό: «Δεν θελω να εξαρτωμαι απο αφεντικα γι αυτο εχω δικη μου επιχειρηση.»

Ε εκεί ήταν που είδα το φως το αληθινό (από ήλιο, όχι τίποτα τεχνητό). Ώστε αυτή είναι η δικαιολογία για την εκμετάλλευση πελατών και εργαζομένων; Ότι δε θέλουν να 'χουν αφεντικά πάνω απ' το κεφάλι τους; Ειλικρινά δεν το 'χα φανταστεί. Στο τέλος θα δηλώσουν κι αναρχικοί! Κύριοι επιχειρηματίες! Αποφάσισα να σας ανοίξω τα μάτια κι εσάς: Δεν ξέρω αν θα πέσετε από τα σύννεφα μ' αυτό που θα πω, αλλά κανείς δε θέλει να εξαρτάται από αφεντικά. Την επιχείρηση την έχετε όχι γι' αυτό το λόγο (επειδή είναι κοινός τόπος), αλλά επειδή ακριβώς μπορείτε. Άλλοι που δεν μπορούσαν να εκμεταλλεύονται υπαλλήλους ή/και να παραπλανούν τους πελάτες τους, αυτοί είτε κουτσοπορεύονται μόνοι τους δύσκολα (και σίγουρα δεν δίνουν υποψηφιότητα για τη βουλή) είτε φαλήρισαν.

Το άλλο φοβερό και τρομερό που μου έγραψε ήταν το εξής: «Μη μου μιλας εμενα για δικαιοσυνη τη στιγμη που κρινεις αδικα εναν ανθρωπο που δεν γνωριζεις πως τα καταφερε μεχρι σημερα» Κυρία μου, θα σας ξενίσει αν σας πω πως ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλά για δικαιοσύνη; Και όντως, δε σας γνωρίζω, αλλά εσείς στο προεκλογικό σας υλικό (που στείλατε χωρίς να σας το ζητήσω) με βάλατε στη διαδικασία να το κάνω, και τώρα μάλιστα μου λέτε πως τεχνηέντως διαλέξατε το τι θα συμπεριλάβετε στη διαφήμισή σας και τι ύφος θα χρησιμοποιήσετε, λες κι είμαστε τα πρόβατα που ενθουσιάζονται στην ύπαρξη κάποιου που έβγαλε ένα πανεπιστήμιο. Σας πληροφορώ ότι γνωρίζω αγρότες και υδραυλικούς που αξίζουν περισσότερο από σας να τους γνωρίσει κανείς και να τους εμπιστευτεί.

Τώρα σχετικά με το αν έχει δικαίωμα να μιλά για δικαιοσύνη καποιος που έχει κρίνει άδικα κάποιον άλλο (δηλαδή δεχόμενοι ότι σας έκρινα άδικα), θα σας θυμίσω το ίδιο το δικαστικό σύστημα: Δεχόμαστε στο δικαστή το ενδεχόμενο δικαστικού λάθους, και τον αφήνουμε να συνεχίζει να δικάζει με την προσδοκία ότι επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό. Μπορεί βέβαια να μην έχετε πίστη στο δικαστικό μας σύστημα, αλλά τότε θα 'πρεπε να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι δεν έχετε πίστη στους νόμους και δη στο εκλογικό σύστημα, πράγμα που είναι άτοπο, γιατί πώς αλλιώς θα βάζατε υποψηφιότητα για να εκλεγείτε μ' αυτό;

Να σημειώσω ότι η υποψήφια βουλευτής αυθαίρετα θεώρησε δικαίωμά της να μου απευθύνεται στον ενικό, ενώ εγώ εξαρχής της απευθύνθηκα στον πληθυντικό. Μισώ τον "ευγενικό" πληθυντικο, και όποιος απευθύνεται έτσι σε μένα του το κόβω αμέσως. Αλλά αυτή της η κίνηση με έκανε να σιγουρευτώ για το ότι και αυτή, όπως κι οι άλλοι, μας θεωρούν υποδεέστερούς τους. Χώρια που κι αν της ξαναζήτησα να μου πει πού βρήκε τα στοιχεία μου, με αγνόησε εντελώς.

επίφαση δημοκρατίας

Δεν έχω τη δημοκρατία ως το βέλτιστο που θα μπορούσε να μας συμβεί. Θέλω να πω, τη δημοκρατία στη μορφή που μας την επιβάλλουν σήμερα. Εγώ θέλω μια δημοκρατία συμμετοχική (όχι όπως αυτή που ψευδώς υποσχέθηκε ο Παπανδρέου). Μία δημοκρατία όπου όλοι θα παίρνουν μέρος στις επιμέρους αποφάσεις (και δεν είναι ουτοπικό αυτό, και δε χρειάζεται για κάθε απόφαση να γίνονται εκλογές που θα κοστίσουν, μπορεί με καλή οργάνωση να επιτευχθεί κάτι τέτοιο μέσω internet).

Κι αν πρέπει ντε και καλά να έχουμε αντιπροσώπευση, να ψηφίζουμε πρόσωπα κι όχι κόμματα. Ακόμα κι αν υπάρχουν κόμματα-ομάδες, δεν μπορεί καθένας που διαφωνεί με την άποψη του αρχηγού να εκδιώχνεται απ' την ομάδα του. Πού είναι η δημοκρατία; Και για σημαντικά θέματα, πρέπει να ζητάνε έτσι κι αλλιώς τη συγκατάθεση του λαού με δημοψηφίσματα. Όπως για παράδειγμα για τη χρηματοδότησή τους, για την ευθύνη τους για τα διάφορα σκάνδαλα, οικονομικά και μη. Θα 'πρεπε να αλλάξει μάλιστα και το καθεστώς περί παραγραφής αδικημάτων μετά από κάποιο διάστημα.

Και δε λέω να μπούνε φυλακή όσοι έφταιξαν, όχι, το σωφρονιστικό σύστημα με απωθεί. Αλλά η δίκη θα 'πρεπε να γίνει, να φανεί ποιος είναι ο ένοχος. Και ό,τι λεφτά έκλεψε να τα δώσει πίσω. Άμεση δήμευση περιουσίας. Να σου πω εγώ για πότε ξεπληρώνεται το χρέος.

Αναφερόμενη βέβαια στην περιουσία του πολιτικού, μη νομίσει κανείς πως δεν είμαι κατά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αλλά να, θέλω να πω μ' όλ' αυτά, πως πρέπει να ξαναδώσουμε στις λέξεις το πραγματικό τους νόημα. Δεν μπορεί να λένε ότι με την αστυνομική βία, καταπάτηση δικαιωμάτων εργαζομένων και πολιτών γενικά, περικοπές σε υγεία και παιδεία, υπερασπίζονται τη δημοκρατία.

Δεν μπορούνε να λένε για τρομοκρατία και ν' αναφέρονται σε ανθρώπους που επιτίθενται σε αστυνομικούς ή πολιτικούς. Τρομοκρατία είναι η επικράτηση του τρόμου, κι είμαι σίγουρη ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν είναι αυτό που φοβάται, αλλά αντίθετα, φοβάται την πείνα, τη νοσταλγία, τη μοναξιά, τη μη ικανοποίηση των βασικών αναγκών όπως για ψυχαγωγία και παιδεία. Κι ο τρόμος από την έλλειψη αυτών των τελευταίων δεν προέρχεται από αυτούς που πολεμούν το κράτος αλλά απ' το ίδιο το κράτος. «Το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης.» Ο πολιτικός θα έπρεπε να υπηρετεί τον πολίτη (όπως κι ο δημόσιος υπάλληλος). Να κι άλλη λέξη της οποίας η σημασία έχει ξεχαστεί.

Η φορολογία είναι ο τρόπος του κράτους να μαζεύει χρήματα από τους πολίτες για να οργανώνει τη διενέργεια δημόσιων έργων που θα βελτιώσουν τη ζωή του πολίτη. Τα χρήματα θα 'πρεπε να μαζεύονται πραγματικά με τα έσοδα του καθενός, και να υπάρχει ένα εισόδημα πλαφόν, κάτω από το οποίο δε θα αποδίδεις τίποτα στο κράτος. Κι όχι να μη φορολογείς εφοπλιστές ή μεγάλες επιχειρήσεις, με την δικαιολογία ότι αυτοί προσφέρουν δουλειά στον κόσμο. Η φορολόγηση δε θα 'πρεπε να γίνεται καν αναλογικά, το πλαφόν θα 'πρεπε να ισχύει και προς τα κάτω αλλά και προς τα πάνω. Δηλαδή όσοι κερδίζουν πάνω απ' το πλαφόν, θα 'πρεπε όλο το επιπλέον ποσό να αποδίδεται στο κράτος. Έτσι θα εκμηδενιστούν οι ανισότητες, αλλά και θα γίνει κατανοητό ότι το χρήμα είναι άχρηστο.

Κανένας άλλωστε δεν αξίζει περισσότερο από κάποιον άλλο. Το ίδιο αξίζει η δουλειά του επιστήμονα που προσπαθεί να βοηθήσει στην κατανόηση του κόσμου μας, το ίδιο και η δουλειά του οδοκαθαριστή που προστατεύει τη δημόσια υγεία. Το ίδιο αξιζει η δουλειά του μηχανικού που σχεδιάζει μια γέφυρα, το ίδιο και του υδραυλικού που φτιάχνει τη βρύση του σπιτιού του. Το ίδιο αξίζει η δουλειά του δασκάλου, το ίδιο και του δικαστή (που σήμερα ανταμείβεται με πολύ περισσότερα χρήματα, αλλά αν έλειπαν οι ανισότητες θα ήταν άχρηστος).

Το σύστημα βρωμάει από τη βάση του, κι η βάση όλων είναι η γλώσσα και τα εργαλεία της, οι λέξεις. Αν δεν πούμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα, αν δε δούμε, ακόμα κι ετυμολογικά τι σημαίνουν και τι κουβαλάνε από πίσω τους, δεν πρόκειται να μπορέσουμε να ονειρευτούμε και να επιδιώξουμε του αδύνατο.

το ξεμπρόστιασμα του ελλείμματος δημοκρατίας

Παρακολουθώ την επικαιρότητα σχεδόν μουδιασμένη εδώ και δυο χρόνια. Δε θα δώσω στον εαυτό μου την ευκαιρία να ψηφίσει, όχι γιατί δεν πιστεύω ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά γιατί δεν θα προτιμήσω το ανεκτό απ' το κακό. Θέλω το καλύτερο δυνατό, κι ας φαίνεται αδύνατο.

Παρ' όλ' αυτά, εύχομαι μ' όλη μου τη δύναμη να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με τα παλιά. Με όλα τα παλιά. Νοοτροπίες, πολιτικές, πελατειακές σχέσεις. Και να φύγει ο φόβος ότι οι εκβιασμοί θα πιάσουν. Κι ας ελπίσουμε ότι η μεγάλη αποχή θα δώσει σ' αυτούς που μπορούν το άλλοθι που χρειάζεται για να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο έρχονται άνθρωποι στην εξουσία.

Δεν έχω σπουδάσει νομική ούτε πολιτικές επιστήμες, αλλά κι ούτε γνωρίζω με λεπτομέρεια πως λειτουργεί το εκλογικό σύστημα όσον αφορά την πολιτική εκπροσώπηση, αλλά ήταν προφανές πως κάτι δε λειτουργεί σωστά εδώ και πολλά χρόνια. Και αντίθετα με αρκετούς του χώρου, πιστεύω ότι η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος ήταν από τη μια ο τρόπος του Παπανδρέου να πει ότι αν ο λαός δε θέλει να προχωρήσω έτσι, τότε ας πάρει αυτός την απόφαση. Δε λέω πως ο Παπανδρέου το 'κανε επειδή πράγματι ήθελε να δώσει το λόγο στο λαό, γιατί αν ήταν έτσι θα το 'κανε αυτό απ' την αρχή. Όμως όλοι του χρέωναν την κατάσταση της χώρας, οπότε ήρθε εκβιαστικά στο σημείο να ζητήσει δημοψήφισμα, που είναι ένα μέσο για να πάρεις άμεσα την άποψη του λαού που συνηθίζεται σε χώρες όπως η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, αλλά όχι η μητέρα της δημοκρατίας, η Ελλάδα.

Ώστε από τόπος γέννησης της δημοκρατίας, η Ελλάδα έγινε και τόπος απαγχονισμού της. Βγήκανε όλοι να τον φάνε με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Και δεν ήταν μόνο οι σύντροφοι του κόμματος, δεν ήταν μόνο οι κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών και μη χωρών, αλλά ο μηχανισμός προπαγάνδας των ΜΜΕ αντέδρασε πολύ γρήγορα ώστε με την ανακοίνωση να εδραιώσει στους πολίτες το αίσθημα του φόβου, εκβιάζοντάς τους να πιστέψουν ότι θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου αν λάμβανε χώρα το δημοψήφισμα, κι ότι επρόκειτο για μία εντελώς βλακώδη απόφαση του Παπανδρέου.

Δεν ξέρω αν ο Παπανδρέου πρότεινε το δημοψήφισμα για να τους ξεμπροστιάσει, αν και πιστεύω ότι το 'κανε γιατί ένιωσε πως βρέθηκε χωρίς άλλες επιλογές. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν αυτό: Ο πανικός που δημιουργήθηκε με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος ξεγύμνωσε το σαθρό σύστημα που φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα. Άφρισαν όλοι απ' το κακό τους, άρχισαν να φτύνουν φωτιές απ' τα στόματά τους.

Πρέπει να ομολογήσω ότι μόλις άκουσα για το δημοψήφισμα, ξαφνιάστηκα. Ε, δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες εκλάμψεις δημοκρατίας. Ευτυχώς δε βλέπω τηλεόραση, και ειδήσεις σε βίντεο δε βλέπω ούτε μέσω internet. Μαθαίνω τα νέα από κει και εικόνα έχω μόνο μέσω ερασιτεχνικών βίντεο. Τις απόψεις των κραταίων ΜΜΕ τις μαθαίνω βέβαια, διαβάζω κάποια άρθρα των μεγαλοδημοσιογράφων (σπάνια πλέον - και ο μαζοχισμός έχει τα όριά του, ενώ άμα διαβάσεις ένα, τα άλλα αναμασούν τα ίδια λόγια). Πρέπει να γνωρίζουμε τα όπλα του εχθρού.

Μπήκα στη διαδικασία να αναρωτηθώ αν το σωστό θα ήταν να ψηφίσω στο δημοψήφισμα ή όχι. Πριν προλάβω να απαντήσω στον εαυτό μου, το δημοψήφισμα είχε αποσυρθεί. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι τώρα πια έχουμε τρανταχτά στοιχεία για το υπάρχον έλλειμμα δημοκρατίας. Που επισφραγίστηκε με την τοποθέτηση απευθείας από την Ευρώπη (κι όχι βέβαια από όλα τα τα μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης, γιατί η μπογιά τους δεν περνάει όλων, αλλά από αυτά που το Spiegel επισήμως (κάντε κλικ στο "Die starken sechs" - "Οι έξι δυνατοί") καλεί ως δυνατά κράτη, και κυρίως από τη Γερμανία) ενός τραπεζίτη στη θεση του αρχηγού της κυβέρνησης της Ελλάδας.

Η δε νέα κυβέρνηση ήταν ένα φτιαχτό απ' έξω μόρφωμα που περιείχε μέχρι και τύπο που στο παρελθόν με τους καλούς του φίλους φέρναν γύρες στα σοκάκια της Αθήνας τα βράδια κρατώντας τσεκούρια, μήπως και βρουν θήραμα να τσεκουριάσουν. Και φυσικά δεν έβγαιναν για κυνήγι λαγών ή αλεπούδων, αλλά ανθρώπων με διαφορετικές ιδέες, διαφορετικό χρώμα δέρματος (αν κι αυτό συχνά ήταν πολύ κοντά το δικό τους χρώμα - αλλά έκαναν πως δεν το έβλεπαν) ή διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις. (Όχι ότι αν έβγαιναν τσάρκα για κυνήγι αλεπούδων θα τους έκανε καλύτερους βέβαια.)

Ε. Και; Πέρασε σχεδόν μισός χρόνος από τότε. Τι είδαμε; Απεργίες - δακρυγόνα. Αστυνομική βία. Μαζώξεις για πικ νικ στην πλατεία - δακρυγόνα. Οι αρχηγοί των κομμάτων να ζητάνε εκλογές για να μιλήσει, λέει, ο λαός, αλλά όταν δόθηκε στο λαό η δυνατότητα να εκφράσει άμεσα τη γνώμη του με δημοψήφισμα, είπαν, δεν είναι αυτοί τρόποι να γίνονται τα πράγματα: Εκλογές, γιατί να μη γίνουν αφού τουλάχιστο το πρότερα δυνατότερο κόμμα έχει φύγει απ' τον ορίζοντα των πελατών-ψηφοφόρων, εκλογές. Εκλογές, να πάρουμε και την επιπλεόν εκλογική επιχορήγησή μας, αν και έχουμε λάβει την από το σύνταγμα κατοχυρωμένη χρηματοδότηση (φροντίσαμε και γι' αυτό!). Εκλογές, τώρα είναι η ευκαιρία μας!

Τι άλλο; Συντάξεις να μειώνονται, κι αντί να πουν ας κόψουμε όλες τις συντάξεις πάνω από 1000 ευρώ, κόβουν συντάξεις από τα 600 στα 400, λες κι αυτό θα βοηθούσε στο μάζεμα των χρημάτων που χρειάζεται για να ξεπληρωθεί το ελληνικό χρέος. Οι μισθοί, τα ίδια κι εδώ. Απολύσεις, αβέρτα. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν, επίσης αβέρτα. Αυτοκτονίες εδώ, αυτοκτονίες εκεί. Σαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας των παλαιστινίων, να φοβάσαι αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Δακρυγόνα.

Αλλά και απεργίες, προπαγάνδιση της λαϊκής βίας, συμμετοχικές δράσεις, κοινωνικοποίηση. Δακρυγόνα. Λιγότερα αυτοκίνητα στους δρόμους, λιγότερο καυσαέριο, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν για τ' απαραίτητα, πόσο μάλλον για βενζίνη. Αυτό δεν πειράζει, ας μάθουν οι καλομαθημένοι οδηγοί να παίρνουν το μετρό, να το περιμένουν με καφέ στην αποβάθρα. Γιατί έφταιξαν κι αυτοί. Η καθημερινότητά μας είναι αυτή που πρώτη απ' όλα δείχνει πόσο βολεμένοι είμαστε και πόσο δε μας βόλευε καθόλου να αλλάξουν τα πράγματα.

Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι τέτοιο που να δώσει σ' όλους να καταλάβει. Εύχομαι η πολυκατοικία των μέχρι πρότινος δημοφιλών κομμάτων να μην μπορέσει να κατοικηθεί. Και να δοθεί έτσι η συνατότητα μίας κυβέρνησης από αριστερά κόμματα, που θα κάνουν πράξη αυτά για τα οποία μιλάνε προεκλογικά. Τότε η "δημοκρατία" που μας σερβίρουν θα ξεμπροστιαστεί, γιατί θα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με αριστερή κυβέρνηση. Και θα αφρίσουνε πάλι - εδώ έχουνε ήδη να εκβιάζουν τον κόσμο φοβούμενοι την αναρρίχηση στην κυβέρνηση της Γαλλίας του κεντροαριστερού Hollande (βλ. γερμανική κυβέρνηση).

"Dogtooth" - "Κυνόδοντας"

"Dogtooth" is a film with such an original script that I could never even suspect that could be. After it ended, it let a bizarre sense of bitterness, as well as a feeling of optimism because of the consciousness about the world we live in that emerges from the film and is produced to the viewers.

For the first time I attempted to read the reviews after I watched the film, and that is because I hoped for speculations about what happened next. I always enjoy to see what other people think of the meaning of such ambiguous films. I didn't make any speculations of the post-film lives of the protagonists, but instead I read speculations about the meaning of the film.

So, "what did Lanthimos want to say by making this film?" First, I find nonsense the reviews that characterize it as comedy, even black comedy. "Dogtooth" is NOT a comedy. There is an inner agony from the beginning to the end. It certainly does not talk about the economical/political situation of Greece, as the movie was finished long before the first evidence of this situation came out. I believe it is even immature to say that the film represents just a metaphor for totalitarian regimes. Or, at least, not only.

"Dogtooth" reminded me very tough of "Dogville". Not sure why though, maybe it's just the sense of absurdity that it leaves behind. Maybe the camera handling. The acting seemed to me bad in the beginning, but as the plot progressed, everything was clear. No wo/man, having been brought up in such circumstances, could facially and behaviorally express him/her-self in a way that a western audience would think of as natural.

So, "what did Lanthimos want to say by making this film?" It is a metaphor about the results of authoritarianism on the evolution of a person. Authoritarianism in terms of applying violence, in terms of constraining the sexual needs and acts, in terms of borderlines that must not be crossed. We see that the children (funny, every reviewer -- including me -- calls them children, but all of them are adults, even if they are dressed up like babbies, in pale-colored outfits).

And the biggest nightmare of all: Authority wants us to feel that they set rules and laws supposedly to protect us, so they install the fear to the people so that they don't cross the borders -- be it country frontiers ("the enemy waits in the frontiers to kill you"), be it sexual liberties (e.g. "AIDS is waiting for you if you have unprotected sex"), be it social class limitations ("you cannot go out with a midget, a gipsy, an immigrant, or fall in love with a person of the same sex as you"), be it...

The way that the parents disorient the children reminded me of two of my favorite books: "1984" by Orwell, and "Brave new world" by Aldus Huxley. That is, not only because the parents teach them wrong meanings of words that come of origins external to the only world that they know of i.e. their house and high-walled garden, but also because of the fact that although the children are prevented of doing or asking something something, everything is presented as NOT what it really is. And this, in a way that more fear for the unknown is felt, so that noone is expressed outerly of the limits that the parents have set.

ελευθερία ή θάνατος

Όταν πεθάνω μην ψάξεις τον τάφο μου στο χώμα αλλά στις καρδιές των ανθρώπων.
Αντίο σύντροφε Λάμπρο.

Bart Simpson & σύντροφοι απ' το εξεγερτικό ηλιοστάσιο

Δυασανασχετώ με την έννοια του κράτους, αλλά λυπάμαι για τον κόσμο στην Ελλάδα. Τα επαγγελματικά δικαιώματα χάνονται, και ανεξαρτήτως του τι προσπαθούνε να μας πείσουνε, τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω όταν και αν η Ελλάδα βγει απ' την ύφεση. Αλλά τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι, για μένα, μικρής σημασίας σε σύγκριση με τις ελευθερίες που χάνονται. Μας παίρνουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία μέσα απ' τα χέρια μας, και δε μιλάω βέβαια για την ανεξαρτησία της Ελλάδας από ΔΝΤ, ΕΕ και τα τοιαύτα. Μιλάω για την προσωπική ελευθερία του καθενός από μας, και η καταπάτησή της δεν είναι κάτι που άρχισε τώρα, αλλά ιδιαίτερα τελευταία οι από πάνω έχουν ξεσαλώσει.

Λίγοι έχουν μείνει που εναντιώνονται σ' ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Και λέω «σ' ό,τι συμβαίνει» γιατί πλέον δεν υπάρχουν καλά να συμβαίνουν, όλα βρωμάνε και ζέχνουν. Σ' αυτούς τους λίγους που εναντιώνονται δε συγκαταλέγω τους εργατοπατέρες και λοιπούς συνδικαλιστές παρόμοιου βεληνεκούς, γιατί αυτοί πάντα ήθελαν να «δείχνουν» ότι ενδιαφέρονται για να κερδίσουν κανένα ψηφαλάκι. Μιλάω για αυτούς που παλεύουν για να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Και κάποιοι απ' αυτούς δε διστάζουν να δώσουν και τη ζωή τους γι' αυτό, γιατί η ανυπαρξία είναι ίσως προτιμότερη από μια ζωή χωρίς ελευθερία.

Ελευθερία η θάνατος λοιπόν. Όταν ήμουν στο δημοτικό και μάθαινα για το συμβολισμό της σημαίας, μετά από μία αρχική αποστροφή για το σταυρό στο πάνω δεξί μέρος, αισθάνθηκα περήφανη μαθαίνοντας ότι ο αριθμός των γραμμών της ελληνικής σημαίας συμβολίζει τον αριθμό των συλλαβών της φράσης ελευθερία ή θάνατος. Ήταν κι αυτό το ασπρογάλαζο που συμβολίζει τη θάλασσα τη δικιά μου, τη δικιά σου, που υποτίθεται ότι ανήκει σε όλους, κι έδεσε το γλυκό.

Το κράτος όμως του οποίου σύμβολο είναι η σημαία που περιγράφεται παραπάνω δεν έχει σεβαστεί κανένα από τα νοήματα που συνοδεύει την ελληνική σημαία, και όχι μόνο τα ξεχνάει αλλά και πρεσβεύει τα ακριβώς αντίθετά τους όλο και περισσότερο με τα χρόνια. Για το σύνθημα ελευθερία ή θάνατος δεν τίθεται θέμα: Στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας έχουν καταπατηθεί όλες οι ατομικές ελευθερίες. Όπου με δημόσια ασφάλεια εννοείται η ασφάλεια αυτών που κλέβουν την αξία της εργασίας μας κι αυτών που δημιουργούν το καθεστώς που συντηρεί αυτή την κατάσταση. Σε θέλουν ανελεύθερο και ζωντανό, να δουλεύεις σαν το σκυλί γι' αυτούς και την καλοπέρασή τους. Αν παραμείνεις ελεύθερος παρά τις προσπάθειες του καθεστώτος να σε εγκλωβίσει στον ίδιο φαύλο κύκλο που βρίσκονται κι οι υπόλοιποι, τότε πρέπει να πεθάνεις. Όσο για τη θάλασσα, δεν αφήνεται να είναι δικιά μας, την ιδιωτικοποιούν ή την κρύβουν με αισχρά και γιγάντια κτίρια.

Αυτοί λοιπόν που σέβονται και που κάνουν πράξη όλα όσα συμβολίζει η ελληνική σημαία, καίνε την ελληνική σημαία και το ελληνικό κράτος τους αποκαλεί προδότες. Αλλά το ίδιο το ελληνικό κράτος έχει προ πολλού προδώσει την ελληνική σημαία και ό,τι αυτή συμβολίζει. Οπότε να το προσέξουμε λίγο αυτό: Δεν είναι μόνο οι λέξεις που τους αλλάζουν το νόημά τους, δεν είναι μόνο οι σημαίες που ξεχνιούνται τα νοήματά τους, αλλά κυρίως είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ που αντιστρέφεται. Κι όταν αυτό το βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας αλλά δεν μπορούμε να το διακρίνουμε καν (κι ούτε καν αναρωτιόμαστε γιατί η λεζάντα δεν ταιριάζει με τη φωτογραφία), τότε πνιγόμαστε μέσα σε βούρκο και πεθαίνουμε χωρίς να το πάρουμε είδηση, ώστε να καταλάβουμε ότι πρέπει να ψάξουμε να βρούμε κάτι να κρατηθούμε. Δηλαδή πεθαίνουμε χωρίς προειδοποίηση από κανέναν και χωρίς συνάισθηση της κατάστασης από μέρους μας.

αλληλεγγύη προς όλους δελαδής;

Εντάξει, ίσως στα προηγούμενα post το έπαιξα υπέρ του δέοντος σκληροπυρηνική. Δε μετανιώνω σε καμία περίπτωση που έγραψα ό,τι έγραψα. Αλλά ως αναρχική διατηρώ με περηφάνια το δικαίωμα και την ελευθερία να αλλάξω γνώμη, αν συνειδητοποιήσω ότι έκανα λάθος σε μια παρελθούσα μου κρίση. Στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι ότι άλλαξα γνώμη σχετικά με τις τακτικές που πρέπει να ακολουθούνται σ' αυτές τις εποχές πολέμου που ζούμε. Είναι που πιστεύω πιο πολύ ότι οι τακτικές πρέπει να ακολουθούνται πρώτα από όλα με σκοπό να προπαγανδίσουν στην κοινωνία την ιδέα της επανάστασης. Η επανάσταση που θα αλλάξει τον κόσμο δε θα επιτελεστεί από μία μικρή μειοψηφία ατόμων. Οι μικρές μειοψηφίες μπορούν μόνο να προπαγανδίσουν την μελλοντική επανάσταση και τις τακτικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από αυτη μελλοντική πλειοψηφία των επαναστατούντων.

Μπράβο ρε giant, ευτυχώς που υπάρχουν και μη "πασιφιστές" σύντροφοι. Μπράβο και στον ανώνυμο αυτού του σχολίου, που αναρωτιέται για κάτι πολύ απλό που σπάνια ακούστηκε αυτές τις μέρες: "Είναι τραγικό να μιλάμε γιά αλληλεγγύη με τους τραπεζικούς".

Εγώ θα το πάω λίγο παραπέρα, γιατί έχει παραγίνει το κακό τελευταία: Το γεγονός ότι όλοι, αναρχικοί, πασόκοι, νεοδημοκράτες, δημόσιοι υπάλληλοι, γεωργοί κι εργάτες ζούμε στην ίδια κοινωνία, μας κάνει ως ένα βαθμό τουλάχιστο από τη μια συνένοχους στη διατήρηση του συστήματος και από την άλλη θύματά του. Είμαστε συνένοχοι γιατί αναπόφευκτα όλοι από λίγο έως πολύ έχουμε διαβρωθεί από εξουσιαστικές συμπεριφορές, κυνήγια καριέρας, συλλογές χρήματος κ.α. Και είμαστε θύματα γιατί, ο καθένας βέβαια σε διαφορετικό βαθμό, θα υποστεί επιβολή κανόνων από τους από πάνω του, η γυναίκα απ' τον άντρα, το παιδί απ' το γονιό, ενώ θα γίνει εκμετάλλευση της εργασίας του εργαζομένου για να δημιουργήσει πλεόνασμα στο αφεντικό που κατέχει τα μέσα παραγωγής.

Άρα ναι, και οι μπάτσοι και οι τραπεζικοί και οι δημοσιογράφοι είναι θύματα κάποιας όψης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αλλά μην τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι με τους υπόλοιπους που απέφυγαν να γίνουν μπάτσοι (έστω των 700 ευρώ, όπως διατείνονται κάποιοι συμπαθούντες), κλέφτες βολεμένοι στις αγκάλες της τράπεζας που δημεύει σπίτια ανέργων και μεροκαματιάρηδων κι όχι τις περιουσίες των αρχικλεφταράδων πολιτικών κι επιχειρηματιών, ή ρουφιάνοι που παραβιάζουν την προσωπική ζωή εσωτερικών εχθρών αλλά σε καμία περίπτωση όλων όσων παίρνουν μίζες ή κλέβουν την αξία της εργασίας μας. Χώρια που ακόμα κι αν κάποιοι μπαίνουν σε τέτοιες δουλειές επειδή δεν μπορούν να βρουν κάτι πιο αξιοπρεπές, η προπαγάνδα που υφίστανται αφού προσληφθούν είναι τέτοια που σχεδόν πάντα δύσκολα αποφεύγεται να τους κάνει καθίκια του κερατά (με πιο τρανταχτά παραδείγματα το στρατό και τις σχολές αστυνομίας).

Ε λοιπόν αλληλεγγύη σε όλους όσους απέφυγαν να κάνουν τέτοιου είδους ανήθικες δουλειές για να βγάλουν τα προς το ζειν, αλλά όχι σε τραπεζοϋπαλλήλους, δημοσιοκάφρους και γουρούνια.

Όσο για το ατύχημα -- γιατί ατύχημα ήταν, το εξηγεί ο giant στο video -- δύσκολα θα αποφευχθεί να στιγματίσει το χώρο. Πρέπει όμως κι οι πολίτες να μάθουν τι σημαίνει κριτική σκέψη, τι σημαίνει να ψάχνεις για στοιχεία έξω απ' αυτά που βγάζουν τα καθεστωτικά μέσα. Έχουμε πόλεμο όμως, μην το γελάς μωρό μου. Έχουμε πόλεμο, συγκαλυμμένο από τον καθωσπρεπισμό τους καθεστώτος.

έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη

Ο θάνατος τριών ανθρώπων πολύ σας βόλεψε, ε καθίκια; Μήπως τον προκαλέσατε κιόλας; Γιατί είναι ίσως η πρώτη φορά που οι κάμερες της τράπεζας δεν είναι δυνατό να οδηγήσουν σε κανένα σύντροφο.

Και παρακαλώ, σταματήστε να μιλάτε για τέσσερις ανθρώπους. Γιατί θα πρέπει τότε ν' αρχίσουμε να υποστηρίζουμε τις οργανώσεις προστασίας των αγέννητων παιδιών.

Αλλά να ξέρουμε, όπως και να 'χει, η γη θα γίνει κόκκινη. Είτε από αίμα είτε από ζωή. Στο Λάμπρο. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που παλεύουν για κάτι, ακόμα κι αν το μόνο που καταφέρνουν για τη σημερινή εποχή είναι να συμβάλλουν στην αύξηση της εντροπίας του κόσμου, στη βαθμιαία ανατροπή του συλλογικού ασυνείδητου. Μακροπρόθεσμα η γη θα γίνει κόκκινη.

Nothing but the best

"Παίρνουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας." Αυτό δήλωσε η υπουργός παραΠαιδείας Άννα Διαμαντοπούλου (Ελευθεροτυπία), μετά την ανακοίνωση του Παπανδρέου σχετικά με την ενεργοποίηση του μηχανισμού "διάσωσης" της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ έναντι της χρεωκοπίας. Δεν ξέρω ρε πούστη, σε ποιον απευθύνονται και τους πιστεύει. Τόσο ζώα έχουμε καταντήσει, να ζητάμε τη στήριξη άλλου, να μας το αποκαλούν αυτό ως "Παίρνουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας", και να μη δίνουμε σημασία στο ότι το πραγματικό συμβάν αποκαλείται ως το ακριβώς αντίθετό του;

Ας τα πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Φαίνεται (και πιθανότατα είναι αλήθεια - οι γνώσεις μου σχετικά με την καπιταλιστική οικονομία και ορολογία είναι σχεδόν μηδαμινές, αφού πάντα με απωθούσε το γεγονός ότι τα πάντα στον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε ερμηνεύονται με βάση οικονομικά στοιχεία και μεγέθη - αποφάσισα ότι ΔΕΝ ΤΑ ΔΕΧΟΜΑΙ) ότι η κατάσταση μίας χώρας που έχει προσφύγει σε έναν τέτοιο μηχανισμό "στήριξης" είναι χειρότερη από μία χώρα που επίσης λειτουργεί με καπιταλιστικούς όρους αλλά δεν έχει καταφύγει στο ΔΝΤ ή σε ο,τιδήποτε παρόμοιο. Άρα να πούμε, ο ήδη εξαθλιωμένος πολίτης θα βρεθεί σε χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι πριν.

Δεν ξέρω αν η παρακάτω ρήση είναι κάτι που συμβαδίζει επισήμως με την αναρχική ιδεολογία, αλλά εγώ προσωπικά δεν είμαι της άποψης ότι "Το μη χείρον βέλτιστο". Δεν πιστεύω δηλαδή ότι θα προτιμήσω κάτι επειδή είναι καλύτερο απ' το χειρότερο όλων. Μπορεί να παλέψω για να κάνω τη ζωή κάποιων συνανθρώπων μου καλύτερη και τη διαβίωσή τους ευκολότερη, αλλά δε θα παλέψω λιγότερο αν τα πράγματα γίνουν "λιγότερο κακά". Δε θα διαμαρτυρηθώ λιγότερο αν η ζωή γίνει καλύτερη από παλιά, αλλά πάντως χειρότερη απ' το βέλτιστο - αυτό που ονειρευόμαστε.

Με λίγα λόγια θέλω να πω ότι οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν πρέπει να γίνονται επειδή η κυβέρνηση ζήτησε τη συμβολή της Ευρώπης στην αποπληρωμή του χρέους. Υπάρχουν χίλια δυο πράγματα που βρωμάνε, και με απωθεί κατά συγκεκριμένο τρόπο αυτή η έξαρση της διαμαρτυρίας όταν συμβαίνει κάτι χειρότερο απ' αυτό που ήδη ζούμε. Χώρια που η διαμαρτυρία γίνεται όταν αυτό το χειρότερο ανακοινώνεται, και ξεχνιέται λίγο μετά, σαν ο κόσμος να συνηθίζει στην κατάντια του. Λοιπόν νομίζω ότι το να συνηθίζεις την κατάντια είναι απ' τις σημαντικότερες ενδείξεις μιζέριας. Και κάτι άλλο, που ίσως μάλιστα να είναι απ' τις μεγαλύτερες αρετές εμάς των αναρχικών: Δε ζητάμε τίποτα λιγότερο απ' το βέλτιστο. Γι' αυτό και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας αναρχικών αφορούν όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, κι όχι μονο το ασφαλιστικό και τους μισθούς (βλ. αστυνομοκρατία, απελευθερώσεις συντρόφων και μη, ρατσισμός και μύρια άλλα).

Απ' την άλλη μεριά πρεπει να αναφέρω και μια άλλη παράμετρο που "μετρά" τα τρέχοντα γεγονότα. Πέρα από την αντίσταση ή/και τη διαμαρτυρία σου ενάντια στην εκάστοτε κατάσταση της κοινωνίας, υπάρχει η σκέψη ότι όσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα, τόσο πλησιάζουμε στην κατάσταση όπου δεν πάει πια άλλο και η επανάσταση είναι αναπόφευκτη. Είναι όμως σα να ευχόμαστε να εξαθλιωθεί ακόμα περισσότερο ο κόσμος με την προοπτική να εξεγερθεί με τόση ένταση που να καταληθεί το σύστημα. Και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι η σωστή τακτική.

Υ.Γ. Να σημειώσω επίσης την εξής εύλογη απορία: Η έναρξη του μηχανισμού στήριξης γίνεται για να δανειστεί το κράτος τα λεφτά που της κλέψανε. Γιατί λοιπόν δεν τα παίρνουν απ' αυτούς που τα κλέψανε; ...κλείνοντας τους στης φυλακής τα σίδερα; ...που λέει το τραγούδι ότι είναι για τους λεβέντες, αλλά κάποτε πρέπει να βγούνε οι λεβέντες και να μπουν οι κλέφτες της ζωής μας;

παραπληροφόρηση ΙΙ

Βασικά αυτό που ήθελα να δείξω με το προηγούμενο post ήταν ότι η παραπληροφόρηση την οποία υφίσταται ο κάθε άνθρωπος είναι τόσο πολύ βαθιά και έχουμε πάθει τόσο μεγάλη ανοσία, που γελάνε μες στα μούτρα μας και δεν το υποψιαζόμαστε καν αν δεν συλλογιστούμε συνειδητά πάνω σ' αυτό.

Θυμάμαι παλιά, εκεί στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης, ακόμα πήγαινα σχολείο. Είχα διατυπώσει την αηδία μου σε σχέση με το γεγονός ότι το να παρουσιάζεις μία είδηση (ακόμα κι αν είναι αληθινή - τότε ήταν ίσως πιθανό να πετύχεις και είδηση αληθινού γεγονότος στα τηλεοπτικά δελτία) συνοδεύοντάς την με μουσική τύπου π.χ. James Bond συνιστά παραπληροφόρηση, διότι προϊδεάζει τον τηλεθεατή ή τον οδηγεί στο να κάνει συγκεκριμένες σκέψεις πάνω στην είδηση.

Η αλήθεια είναι ότι είχα τότε δυσκολευτεί να δώσω μία απτή εξήγηση σχετικά με το πως ο τηλεθεατής παραπληροφορείται από τη μουσική που συνοδεύει μία είδηση. Σήμερα, δυο δεκαετίες μετά, βρήκα την εξήγηση. Οι ιδέες ή οι σκέψεις τις οποίες ο τηλεθεατής κάνει ορμώμενος από τη μουσική που συνοδεύει την κάθε είδηση, δεν έχει τόσο να κάνει με το αν θα κρίνει την είδηση θετικά ή αρνητικά. Έχει κυρίως να κάνει με το πόσο σημαντική θα αποτιμήσει την είδηση. Και αυτό τελικά, η λάθος αποτίμηση της αξίας μίας είδησης, είναι πιο καταστρεπτικό για τη συνειδητοποίηση του ατόμου σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτός και το περιβάλλον του.

Τελοσπάντων, αρκετά με τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Άλλωστε από τότε που ζω μόνη δεν είχα ποτέ τηλεόραση. Η γνώση μου σχετικά με τα σημερινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων περιορίζεται στις φορές που τυχαίνει να είμαι στο σπίτι κάποιου που έχει τηλεόραση ή στα αποσπάσματα που πετυχαίνω στο διαδίκτυο. Πάντως η παραπάνω διαπίστωση σχετικά με την παραπληροφόρηση μέσω λανθασμένης απόδοσης σημασίας σε μία είδηση ισχύει για όλα τα μέσα ενημέρωσης, ασχέτως τι μέσο χρησιμοποιούνε. Π.χ. συνοδευτική μουσική, επιρρήματα και επίθετα που δε δίνουν καμία γνώση σχετικά με την είδηση αλλά χρωματίζουν την αποδοχή της ("ξαφνικά τον πήρε στο κατόπι", "λυγερόκορμη τρομοκράτισσα" - θα δεχτεί κανείς ότι οι λέξεις "ξαφνικά" και "λυγερόκορμη" προσφέρουν παραπάνω ενημέρωση από ό,τι αν δεν υπήρχαν;).

Γυρίζοντας στην παράγραφο που επισυνάπτω στο προηγούμενο post, μπορώ πλέον να μπω στο θέμα μου, τι είναι αυτό που ήθελα να πω. Έπιασα μία παράγραφο από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες και έγραψα τρεις παραγράφους που καταδείκνυαν τα ψέματα και τις ανακρίβειές του. Θα μπορούσα να γράψω πολλά παραπάνω, απλά επικέντρωσα στα πολύ τσιτάτα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι παρουσίασαν φωτογραφίες σκουριασμένων σφαιρών λέγοντας ότι προέρχονται από πυροβολισμούς (για εξάσκηση, λένε) της προηγούμενης μέρας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι κάθε ρημάδα πρόταση που γράφεται αυτές τις μέρες σχετικά με τις συλλήψεις για τον ΕΑ και τις γιάφκες, τα όπλα και τα πλαστά έγγραφα που λέγεται ότι βρεθήκανε, κάθε ρημάδα πρόταση ζέχνει. Ζέχνει και ο συνήθης ανύποπτος (τηλεθεατής) νομίζει ότι είναι η ευωδία της αποκάλυψης της αλήθειας.

παραπληροφόρηση

"[...] το ίδιο νήμα διαπερνά όλες τις οργανώσεις της νέας τρομοκρατίας· ενός φαινομένου που μόνο μακρινή συγγένεια έχει με τη 17Ν, μολονότι ξεπήδησε από τις στάχτες της: τα μέλη της δεν ζουν στην παρανομία όπως οι «παππούδες» της τρομοκρατίας. Εχουν κανονική ζωή, εργασία, κοινωνικές σχέσεις, συμμετέχουν σε κινήματα, σε συνδέσμους φιλάθλων. Η μαρξιστική ιδεολογική συγκρότηση έχει υποχωρήσει χάριν του ισπανικού αναρχισμού. Οι παράπλευρες απώλειες αποτελούν αποδεκτό κομμάτι της δραστηριότητάς τους, όπως φαίνεται από τις προκηρύξεις τους." (Το βήμα) Η παραπληροφόρηση σ' όλο της το μεγαλείο. Όχι, μάλλον δεν πρόκειται για καθαρή παραπληροφόρηση, αλλά για κάτι που διεισδύει κάτω απ' το δέρμα των καναπεδάτων.

Πρώτον, ούτε και τα μέλη της 17Ν ζούσαν στην παρανομία, αν μ' αυτό ο συγγραφέας του άρθρου εννοεί πως κρύβονταν αβέρτα. Ας μάθουμε ρε φίλε τουλάχιστο να λέμε αυτό που εννοούμε, ακόμα κι αν δεν είναι αλήθεια. Να βγάλει νόημα τουλάχιστο αυτός ο υποψιασμένος που σε διαβάζει. Τα μέλη της 17Ν κυκλοφορούσαν στον κόσμο όσο ελεύθερα μπουρούν να κινηθούν οι επαναστάτες, φροντίζοντας να εφαρμόζουν τους κανόνες της συνωμοτικότητας. Το ίδιο κάνουν και μέλη οποιωνδήποτε επαναστατικών ομάδων σήμερα, οποιαδήποτε κι αν είναι η ιδεολογία που τους εμπνέει. (Φυσικά διαχωρίζω τη θέση μου, δεν εννοώ την επανάσταση όπως την εννοούσαν οι της χουντας ούτε και θεωρώ επανάσταση τον παραλογισμό των ρατσιστικών επιθέσεων της ακροδεξιάς.)

Δεύτερον, η πρόταση "Οι παράπλευρες απώλειες αποτελούν αποδεκτό κομμάτι της δραστηριότητάς τους" δίνεται σαν η συγκεκριμένη τακτική να ακολουθείται μόνο από τους αναρχικούς επαναστάτες. Τι μας λες ρε φίλε; Δεν βλέπεις γύρω σου πόσες παράπλευρες απώλειες γίνονται αποδεκτές όχι από έναν απλό άνθρωπο που μπορεί ενδεχομένως να διατηρεί και τις επιφυλάξεις του ενάντια στο σύστημα που τον καταπίνει, αλλά από την κυβέρνηση και την αστυνομία; Τι μας λες τώρα, μας δουλεύεις; Δεν έγιναν αποδεκτές ως ατυχή γεγονότα ή μεμονωμένα περιστατικά η δολοφονία του Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του 2008 ή του Τόντι το Μάρτη του 2010; Ας μην αρχίσω ν' αναφέρομαι στους "ειρηνιστικούς" πολέμους ανά τη γη.

Όλα τα παραπάνω είναι μέρος του σχεδίου παραπληροφόρησης μέσω διαστρέβλωσης της αλήθειας, μέσω απόκρυψης και αντικατάστασή της με ψέματα που δημιουργούν μεγαλύτερες εντυπώσεις, και αναφορά σε μυθεύματα που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από ό,τι θα ωθούσε και τους ίδιους να πάρουνε τα όπλα και να πυροβολήσουν όλους αυτούς που από ψηλά αποφασίζουν ποια ακόμα ελευθερία θα περιορίσουν και σήμερα.

περισσότερα στοιχεία σχετικά με την ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ενέργεια

Φαίνεται λοιπόν πως η χτεσινή μου ματιά στα γεγονότα δεν ήταν και τόσο "αιρετική", με την έννοια ότι πλέον δε φαίνεται σα να έπεσε από τον ουρανό και μόνο εγώ την είδα.

Η Συνωμοσία Πυρήνων της φωτιάς έστειλε προκύρηξη (στο indymedia, κι εδώ η μετάφραση στα αγγλικά)με την οποία αρνείται κάθε ανάμιξη με το συμβάν. Και όχι εγώ που ήμουν προϊδεασμένη, αλλά πιστεύω ότι κάθε νοήμων άνθρωπος θα ξεχώριζε την ειλικρίνεια (μια και βέβαια παρέχονται και αποδείξεις) μέσα στην επιστολή των Πυρήνων. Λένε λοιπόν το αυτονόητο, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουν προειδοποιητικό τηλεφώνημα για βόμβα το πρωί, να πάει κάτι στραβά και ν' αφήσουν τη βόμβα εκεί. Επίσης τηρούν διάφορους κανόνες ασφαλείας για να αποφύγουν τέτοια ατυχήματα: Για παράδειγμα, ειδοποιούν περισσότερα από ένα καθεστωτικά μέσα, μήπως και τύχει κάποιο και δε δώσει σημασία ή δεν ειδοποιήσει επίτηδες. Ή είναι πολύ προσεκτικοί όταν πρόκειται για χτυπήματα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Φροντίζουν να ειδοποιήσουν όση ώρα χρειάζεται πριν, δίνοντας πληροφορίες για την ένταση και τα πιθανά αποτελέσματα της επικείμενης έκρηξης.

Και μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι ορφανές βόμβες πάντα στο τέλος αποδεικνυόταν ότι είχανε μπει από παρακρατικούς (Κρυστάλλης, Μιχαλολιάκος κλπ.). Επίσης μια λεπτομέρεια που δεν άφησε η ΕΛΑΣ να γίνει ευρύτερα γνωστή, και αποκαλύφτηκε από σύντροφο δημοσιογράφο: Κοντά στο σημείο της έκρηξης στα Πατήσια βρέθηκαν σωλήνες από σίδερο. Παρόμοιοι σωλήνες είχαν χρησιμοποιηθεί στις επιθέσεις ενάντια:

• στο αριστερό στέκι Σφεντόνα των Αγωνιστικών Κινήσεων (05/07/2009)
• στο ελευθεριακό στέκι Buenaventura όπου συνέρχεται η συνέλευση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης στην οδό Μακρυγιάννη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (24/11/2009)

Και για τις δύο αυτές εκρήξεις δεν υπήρξε ανάληψη ευθύνης. Η τρίτη ορφανή έκρηξη ήταν η προχτεσινή στα Πατήσια.

Να σημειωθέι βέβαια ότι η συνδεσμολογία και των τριών μηχανισμών εκτός του ότι η πυροδότηση γινόταν μέσα σε σιδερένιο σωλήνα, είχε επίσης κοινό ότι θύμιζε γνώσεις που παίρνουν οι στρατόκαβλοι καραβανάδες, σαν τα ανθρωπόμορφα βατράχια ΟΥΚ. Μήπως χρειάζεται επίσης να αναφέρουμε και ποιοι επιδεικνύουν αστείρευτο μίσος προς τους μετανάστες;

μια αιρετική ματιά σε σχέση με τη χτεσινή έκρηξη

Σχετικά με το θάνατο του 15χρονου χτες: Μαθαίνω ότι το προειδοποιητικό τηλεφώνημα για τη βόμβα στα Πατήσια έγινε χτες το πρωί, ενώ η βόμβα εξερράγη χτες στις 11 το βράδυ. Οι αρχές υποστηρίζουν ότι το τηλεφώνημα αφορούσε τη συγκεκριμένη βόμβα, καταδεικνύοντας όποιον συναρμολόγησε και άφησε χύμα την βόμβα ως δολοφόνο του παιδιού. Αν όντως το τηλεφώνημα προειδοποιούσε για ΑΥΤΗ τη βόμβα, τότε κακώς η αστυνομία δεν έλεγξε την περιοχή ώστε να βρει και να εξουδετερώσει τη βόμβα. Αν ΑΥΤΗ η βόμβα δεν είχε σχέση με το τηλεφώνημα, τότε δύο τα ενδεχόμενα:

• Αν η βόμβα προέρχεται από κάποια επαναστατική οργάνωση, αυτή θα αναλάβει την ευθύνη, να είμαστε σίγουροι: την ευθύνη όχι μόνο της έκρηξης αλλά και του όποιου λάθους που τη συνόδεψε. Κάθε φορά που στο παρελθόν είχαμε κάποιο λάθος κατά τη διάρκεια επιχείρησης καποιας επαναστατικής οργάνωσης (που είναι όντως "μεμονωμένη περίπτωση" κι όχι όπως στις "μεμονωμένες περιπτώσεις" δολοφονιών πολιτών από μπάτσους), η εκάστωτε επαναστατική οργάνωση πάντα παίρνει την ευθύνη κι απολογείται (π.χ. η 17Ν στην περίπτωση θανάτου του Αξαρλιάν). Αντίθετα από τα ένστολα γουρούνια, καθώς και τα χρυσαύγουλα βεβαίως βεβαίως, που σε πρώτη φάση αρνούνται κάθε ανάμιξη με το συμβάν, και σε δεύτερη φάση, όταν πια έχει αποδειχτεί η ενοχή τους, αποποιούνται κάθε ευθύνης.


• Αν η βόμβα προέρχεται από κάποια ρατσιστική φασιστική οργάνωση... Γιατί κανείς δεν το σκέφτεται αυτό το ενδεχόμενο; Μια φορά, αν μείνει ορφανό το συμβάν της έκρηξης αυτής, εγώ θα 'μαι σίγουρη για το ποιος βρίσκεται από πίσω. (Π.χ. την επίθεση στην ΥΦΑΝΕΤ πριν ένα μήνα την ανέλαβε μία οργάνωση που ήρθε από το πουθενά, και χάθηκε επίσης προς το πουθενά. Δεν είναι πολύ βολικό το να ενοχοποιηθεί μία οργάνωση στην ίδια πλευρά της κοινωνίας με την ΥΦΑΝΕΤ - που δείχνει κιόλας ότι αυτοί οι τύποι διακατέχονται από βίαια ένστικτα, ενώ τα χρυσαύγουλα έχουν πάρει την εκδίκησή τους για τα εμπόδια που μπαίνουν στις εξορμήσεις τους κατά μεταναστών;)

3 θανάτοι πολιτών μέσα σε λιγότερο από μήνα

Έχουμε και λέμε:

Στις 27/02 οι μπάτσοι εκτελούν - κατά λάθος, βέβαια - ένα διερχόμενο περαστικό, τον 25χρονο Νικόλα Τόντι, κατά τη διάρκεια καταδίωξης δύο φερόμενων ως κακοποιών μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, σε γειτονιά του Βύρωνα. Ο Τόντι ήταν μετανάστης από την Αλβανία και πατέρας ενός παιδιού. Βρέθηκε να έχει πυροβοληθεί 9 φορές (κατά λάθος;) και φυσικά έσπευσαν όλοι να πουν ότι έπεσε από τα πυρά των "κακοποιών". Έλα όμως που με την εξέταση των βλημάτων αποκαλύφθηκε ότι έπεσε από τα πυρά μπάτσου. Ω τι έκπληξη!

Λιγότερο από μισό μήνα μετά, στις 10/03 τα ξημερώματα, οι μπάτσοι εκτελούν - για άμυνα, βέβαια - τον 35χρονο Λάμπρος Φούντα. Ο Φούντας ήταν αναρχικός, από χρόνια στους αγώνες, και τον πυροβολήσαν "για αυτοάμυνα" ΣΤΗΝ ΩΜΟΠΛΑΤΗ - που σημαίνει από πίσω, ενώ αυτός έτρεχε να φύγει, κι όχι ενώ αυτός τους επιτίθεντο. Έσπευσαν οι προστάτες του πολίτη να τον χρίσουν ως τρομοκράτη - πια δε χρησιμοποιούν τυπικότητες όπως "φερόμενος ως..." - και να του καταλογίσουν όλες τις ορφανές υπόθεσεις "τρομοκρατίας". Δυστυχώς πια οι πολίτες έχουν πάψει να αναρωτιούνται για την πραγματική έννοια/ετυμολογία της τρομοκρατίας: δημιουργία συναισθήματος τρόμου στον πολίτη. Τότε, την εποχή της δαφνοστολισμένης μπατσαρίας του 2002, πολλοί λέγανε ότι δε φοβήθηκαν ποτέ τη 17Ν, ενώ πολύ συχνά ένιωθαν να τρομοκρατούνται από μπάτσους κι ασφαλίτες. Το δυστυχές είναι ότι πολύ πιο σπάνια θα βρεις κάποιον να συνειδητοποιεί και να λέει κάτι τέτοιο σήμερα, μόλις οχτώ χρόνια μετά.

Εχτές, 28/03 στις 23:00, άλλο ένα 15χρονο παιδί έπεσε νεκρό από βόμβα στα Πατήσια. Το παιδί ήταν Αφγανός πρόσφυγας και φυσικά η πρώτη αντίδραση των μέσων μαζικής αποβλάκωσης ήταν να αναρωτηθούν αν ήταν ζωσμένος με τα εκρηκτικά και τι είχε ως στόχο. Αν είναι δυνατόν, λες 15χρονο παιδί να πήγαινε για αποστολή αυτοκτονίας παρέα με τη μητέρα του και τη 10χρονη αδερφή του? Η αδερφή του παιδιού τραυματίστηκε σοβαρά από την έκρηξη, η μητέρα του ελαφρύτερα. Περίοικοι έιπαν ότι η οικογένεια συχνά έψαχνε στα σκουπίδια τα βράδια. Η μητέρα όταν συνήρθε έιπε ότι το κορίτσι βρήκε μέσα στα σκουπίδια σακ βουαγιάζ, μέσα ήταν ένα ρολόι, ο αδερφός της είπε ότι δε δουλεύει, και το πήρε απ' τα χέρια της για να το πετάξει. Και μπουμ. Φυσικά μετά από αυτή την αποκάλυψη η μπατσαρία βγήκε να πει οτι πρόκειται για βόμβα στημένη από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Τα τσακάλια μας! Όσες θεωρίες κι αν απορριφθούν πάντα θα βρούν κάτι να υποστηρίξουν, το οποίο βέβαια δε θα ρίχνει άδικο σ' αυτούς. Που ενώ είχαν λάβει προειδοποιητικό τηλεφώνημα, δεν έδωσαν σημασία επειδή δεν ήταν σίγουροι για το τι άκουσαν στο τηλέφωνο.

Προφανώς σ' όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο μέσος πολίτης αφήνεται (από τον εαυτό του) να πιστέψει ό,τι του σερβίρουν οι ανθρωποφύλακες κι οι δημοσιοκάφροι. Καμία κριτική σκέψη, καμία αμφιβολία, κανένα περαιτέρω ψάξιμο. Αυτοί οι λίγοι που ξεχωρίζουν, αυτοί οι λίγοι που πιστέυουν σε ένα καλύτερο κόσμο και κάνουν κάτι γι' αυτό, αυτοί και βέβαια αποτελούν απειλή για το σύστημα και πρέπει να βγουν από τη μεση. Ένα σύστημα που αντί να πάρει λεφτά απ' αυτούς που τα κλέψανε (από το λαό κι όχι από τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες), γυρίζει από δω κι από κει για να τα ζητιανέψει. ΓΙΑΤΙ παρακαλώ δε σκέφτεται κανείς ότι δεν είναι καλό το ότι δέχτηκαν να δανείσουν στο ελληνικό κράτος κι ότι πρέπει να τους λιντσάρουμε όλους - γιατί όλοι τους κλέψανε - και να τους κατεβάσουμε από τις καρέκλες όπου εμείς τους ανεβάσαμε; Γιατί δεν καίμε βουλές, τράπεζες, όλα, όλα, να μείνουμε χωρίς ιεραρχίες και χειραγωγήσεις;

Αυτά είναι. Μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του, ότι η χωρά κατάντησε άνδρο τρομοκρατίας, αλλά εγώ δε βλέπω παρά μόνο ότι μέσα σε ένα μήνα (ακριβώς 29 μέρες) τρεις άνθρωποι ηλικίας 15-35 ετών σκοτώθηκαν από πυρά ή/και λάθη μπάτσων. Και το χειρότερο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας παρακολουθεί τα τεκτενόμενα από απόσταση, θωρώντας βεβαίως ότι δεν τους αφορούν αυτά τα συμβάντα. Αλλά όταν θα σκοτώσουν το παιδί ή το εγγόνι τους ή όταν θα 'ν' αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια, θα καταλάβουν ότι όλα τους αφορούν, πάντα τους αφορούσαν, ακόμα κι αυτοί οι μακρινοί θάνατοι αναρχικών και μεταναστών. Αλλά πια θα 'ναι πολύ αργά.

"σωτήρες" και "δολοφόνοι"

Έρχεται o Obama ο "σωτήρας".
Φεύγει ο Bush ο "δολοφόνος".
Μα ο καπιταλισμός (χωρίς εισαγωγικά) μένει.

από το Rede Libertária

Israeli attack on Gaza

Last Saturday Israel started attacking fragmented Palestina. Since then and until yesterday night, 400 Palestinians are dead and 2,000 Palestinians have been injured by the Israeli war machine. The reason is the same as always: the Palestinian resistance towards the oppression and the tearing into pieces of their land by Israel.

The western politicians announce that the responsibility for the gradation of violence in Gaza lies on Hamas alone (Angela Merkell, Ναυτεμπορική). At the same time the media only show the fireworks for the new year's eve. They will not bother the average citizen by references to the 450 cars that were burnt yesterday night in the suburbs of french cities (from the Independent). Neither will there be any mention to the manifestations that took place in greek cities in solidarity to Palestine, prisoners, and against the state violence, nor to the fires set to cars and banks (from IMC Athens).

Hence the average citizen will be left to happily pass to the new year, with no worries, since he/she owns a credit card which will help him/her disown his/her existence. Whoever still belongs to him/her own self can see what the massacre of the palestinians looks like at IMC UK.

the apology of the murderer

Here is the apology of the murderer of Alexis. The pages from the original document in greek can be found here and a translation in english can be found here.

Some remarks on the apology:

1. Quiz: How many times is each sentence repeated?
2. How many iron ashtrays were the crowd carrying with them?
3. Does the fact that the defendants went away without informing the brigade for the injury of a person, proves that they did not know about it?
4. Who would expect that the testimonies of the other policemen would not verify the testimony of the murderer?
5. What is the use of providing the cops with guns whose slugs can pass through 8 bodies?
6. Is it really true that EVERY Ssaturday anarchists attach the PASOK headquarters?
7. What does it mean "normal behavior and personality" of a 15-year-old boy? Should the personality be homogeneous in all people?
8. The boy HAD NOT been expelled from any of the schools that he attended, according to the representatives of the schools.
9. The testimony was changed after a new lawyer, well-known from lifestyle TV shows and his defending drug dealers and mafiosos, was hired by the defendant.