Με σκούντηξε μια κυριούλα για να μου πει να την ψηφίσω!

Πριν καμιά βδομάδα έλαβα email από υποψήφια βουλευτή. Παλιά τα άφηνα αναπάντητα, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει θεωρώ υποτίμηση της νοημοσύνης μου να προσπαθούν να με προσηλυτίσουν με παπάρες. Της έστειλα λοιπόν ένα χορταστικό email, όπου επικεντρώθηκα σε λίγες μόνο από τις βλακείες που αράδιαζε, έχει και ο μαζοχισμός τα όριά του, το 'χω ξαναπεί.

Η εν λόγω κυρία έχει ένα φροντιστήριο στην πόλη καταγωγής μου, για το οποίο καυχιόταν ότι έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας που δείχνουν ότι είναι αποτελεσματική στη δουλειά της. Της απάντησα ότι αυτό που δείχνει είναι ότι κάνει καλά τη δουλειά της σα γρανάζι του συστήματος να δημιουργεί υπηκόους. Επίσης της πρότεινα αν ήθελε να κάνει τη διαφορά, θα 'πρεπε να ξεκινήσει απ' τα δικά της: Να κάνει σημαία της την υποστήριξη της δημόσιας παιδείας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πολεμήσει την ίδια της την επιχείρηση.

Αν και ζήτησα να μάθω από πού βρήκε τα στοιχεία μου για να στείλει προεκλογικό υλικό, η κυρία υποψήφια όχι μόνο δεν απάντησε σ' αυτό, αλλά και φρόντισε να μάθει τα τηλέφωνά μου. Εγώ δεν απαντώ σε απόρρητα νούμερα, αλλά αυτή ενόχλησε μέχρι και τους γονείς μου (πράγμα που βέβαια με εξόργισε). Αφού είδε κι αποείδε, αποφάσισε να μου απαντήσει μέσω email και πάλι.

Εγώ καμία όρεξη δεν είχα να υποπέφτω σε συζητήσεις με τον αντίπαλο, αλλά το κείμενο που μου έστειλε ήταν προσωπικό και κάθε φράση ήταν και μια πρόκληση. Σημειωτέον ότι το κείμενο, αν και προερχόταν από υποψήφια δεξιάς παράταξης, ήταν μεν γραμμένο στα ελληνικά και με ελληνικούς χαρακτήρες, αλλά χωρίς τόνους, αποστρόφους, σημεία στίξης. Αφού μου εξιστόρησε πόσο δύσκολα κατάφερε να φτιάξει την επιχείρησή της (γιατί δεν είχε υποστήριξη από κανέναν, μπλα μπλα μπλα, ναι, τα ξέρουμε αυτά), έγραψε το εξής θεϊκό: «Δεν θελω να εξαρτωμαι απο αφεντικα γι αυτο εχω δικη μου επιχειρηση.»

Ε εκεί ήταν που είδα το φως το αληθινό (από ήλιο, όχι τίποτα τεχνητό). Ώστε αυτή είναι η δικαιολογία για την εκμετάλλευση πελατών και εργαζομένων; Ότι δε θέλουν να 'χουν αφεντικά πάνω απ' το κεφάλι τους; Ειλικρινά δεν το 'χα φανταστεί. Στο τέλος θα δηλώσουν κι αναρχικοί! Κύριοι επιχειρηματίες! Αποφάσισα να σας ανοίξω τα μάτια κι εσάς: Δεν ξέρω αν θα πέσετε από τα σύννεφα μ' αυτό που θα πω, αλλά κανείς δε θέλει να εξαρτάται από αφεντικά. Την επιχείρηση την έχετε όχι γι' αυτό το λόγο (επειδή είναι κοινός τόπος), αλλά επειδή ακριβώς μπορείτε. Άλλοι που δεν μπορούσαν να εκμεταλλεύονται υπαλλήλους ή/και να παραπλανούν τους πελάτες τους, αυτοί είτε κουτσοπορεύονται μόνοι τους δύσκολα (και σίγουρα δεν δίνουν υποψηφιότητα για τη βουλή) είτε φαλήρισαν.

Το άλλο φοβερό και τρομερό που μου έγραψε ήταν το εξής: «Μη μου μιλας εμενα για δικαιοσυνη τη στιγμη που κρινεις αδικα εναν ανθρωπο που δεν γνωριζεις πως τα καταφερε μεχρι σημερα» Κυρία μου, θα σας ξενίσει αν σας πω πως ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλά για δικαιοσύνη; Και όντως, δε σας γνωρίζω, αλλά εσείς στο προεκλογικό σας υλικό (που στείλατε χωρίς να σας το ζητήσω) με βάλατε στη διαδικασία να το κάνω, και τώρα μάλιστα μου λέτε πως τεχνηέντως διαλέξατε το τι θα συμπεριλάβετε στη διαφήμισή σας και τι ύφος θα χρησιμοποιήσετε, λες κι είμαστε τα πρόβατα που ενθουσιάζονται στην ύπαρξη κάποιου που έβγαλε ένα πανεπιστήμιο. Σας πληροφορώ ότι γνωρίζω αγρότες και υδραυλικούς που αξίζουν περισσότερο από σας να τους γνωρίσει κανείς και να τους εμπιστευτεί.

Τώρα σχετικά με το αν έχει δικαίωμα να μιλά για δικαιοσύνη καποιος που έχει κρίνει άδικα κάποιον άλλο (δηλαδή δεχόμενοι ότι σας έκρινα άδικα), θα σας θυμίσω το ίδιο το δικαστικό σύστημα: Δεχόμαστε στο δικαστή το ενδεχόμενο δικαστικού λάθους, και τον αφήνουμε να συνεχίζει να δικάζει με την προσδοκία ότι επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό. Μπορεί βέβαια να μην έχετε πίστη στο δικαστικό μας σύστημα, αλλά τότε θα 'πρεπε να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι δεν έχετε πίστη στους νόμους και δη στο εκλογικό σύστημα, πράγμα που είναι άτοπο, γιατί πώς αλλιώς θα βάζατε υποψηφιότητα για να εκλεγείτε μ' αυτό;

Να σημειώσω ότι η υποψήφια βουλευτής αυθαίρετα θεώρησε δικαίωμά της να μου απευθύνεται στον ενικό, ενώ εγώ εξαρχής της απευθύνθηκα στον πληθυντικό. Μισώ τον "ευγενικό" πληθυντικο, και όποιος απευθύνεται έτσι σε μένα του το κόβω αμέσως. Αλλά αυτή της η κίνηση με έκανε να σιγουρευτώ για το ότι και αυτή, όπως κι οι άλλοι, μας θεωρούν υποδεέστερούς τους. Χώρια που κι αν της ξαναζήτησα να μου πει πού βρήκε τα στοιχεία μου, με αγνόησε εντελώς.