a mesa de deuses

Κι εσύ λες, ακόμα λίγο, κάνε υπομονή, ακόμα λίγο, κι έφτασες. Πού, ούτε που ξέρεις ούτε και που ρωτάς. Σα να μην έχει σημασία πια τίποτα, μόνο να δεις αυτόν τον αέρα να χτυπάει τα πάντα, ξανά και ξανά.

Έχω ένα φίλο που πιστεύει σ' όλους τους θεούς του κόσμου. Εγώ πάλι σε κανέναν. Έχει στο σαλόνι του ένα τραπεζάκι που το ονομάζει "τραπέζι των θεών" ("mesa de deuses"), όπου έχει πάνω όλη τη συλλογή του από εικόνες θεών, θεούς με πρόσωπο ελέφαντα και σώμα ανθρώπου, αγελάδες, ο εσταυρωμένος κι η Παναγιά, θεούς της Κίνας και του Πακιστάν, θεούς απ' τα έθιμα των Ινδιάνων της Αμερικής και της Ασίας κλπ.

Ένας γνωστός είπε "Μου φαίνεται αστείο να μιλάτε για το τραπέζι των θεών, δεν κάνει, για ΜΑΣ ο θεός είναι ένας". Έχω την εντύπωση πως γενικά οι καθολικοί έχουν την αίσθηση ότι αυτό το εμείς αναφέρεται σ' όλον τον κόσμο, κι όποιος δεν είναι καθολικός είναι κάτι σαν outsider. Αυτοί είναι χριστιανοί κι όλοι οι άλλοι (μαζί κι οι υπόλοιπες κατηγορίες χριστιανών) είναι αλλόθρησκοι. Αυτά σύμφωνα τουλάχιστο με τις δικές μου γνωριμίες. Νιώθω πιο κοντά σε έναν άνθρωπο που πιστεύει σ' όλους τους θεούς του κόσμου, παρά σε ένα και μοναδικό.

In ancient greek the name of Zeus is an irregular name (nominative: Ζεύς-Zevs, genitive: Διός-Diós). In modern greek the name for Zeus is Δίας-Días. In latin the word for the unique god is deus, which comes from the genitive of the name of the chief of gods in the ancient greek paganism. The word for the unique god is repeated in a number of (at least latin) languages, dio in italian, dios in spanish, deus in portuguese, dieu in french.

The genitive of Zeus in ancient greek is also the source for a number of other words: day in the germanic language english (dies in latin, dia in spanish and portuguese), diary (diario in spanish, diário in portuguese), diurnal (diurnus in latin), diet (δίαιτα-díeta in greek; in modern greek this means diet, but in ancient greek it means the way to lead a life), journal. With a paraphrase of the latter word, did the word for the day come in french (jour), in italian (giorno).

It is funny when you say to a devoted christian that the name of his/her god is the name of the ancient greek paganistic god, who had a plenty of lovers, innumerable children with different women, took revenge whenever he thought he had to, and generally led a life comparable to any good christian of nowadays who has power. At least he was not harming poor people and he did not damage the environment.