Και τι κέρδισες;

Και σιγά σιγά θυμάσαι και τον αέρα, αυτόν τον απίστευτο, και τη μουσταλευριά, τα τρία μανταλάκια που χρειάζονται στο κάθε ρούχο για να μην το πάρει ο άνεμος, τα κρυφά τσιγάρα, τα φανερά τσιγάρα, τις σκέψεις που οργιάζουν και δεν έχεις πού να τις πεις. Κι ας είναι δίπλα σου όλοι που αγαπούσες, κι αυτοί που έφυγαν, κι αυτοί δίπλα σου είναι, στο στενάκι από πίσω, στην παραλία τη γυμνή, στα βράχια τ' άγρια, σε περιμένουν, πόσο ακόμα... για πόσο ακόμα...

Κι αυτά που δεν έκανες, γιατί ήθελες να φύγεις, και τι κέρδισες, τι κέρδισες, που θέλεις να ξενιτευτείς σ' ένα νησί άγνωστο τώρα, τι κέρδισες, τον Αλ, θυμάσαι, τον κρητικό λυράρη, το φίλο το φιλόσοφο, και πιο πίσω, τα σοκάκια, που 'παιζες κρυφτό τις νύχτες, που 'ταν πιο ασφαλείς οι κρυψώνες. Και αργότερα τα φλερτ, τα ποδήλατα, τα μηχανάκια με βροχή, και μούσκεμα εσύ, να ονειρεύεσαι. Και τι κέρδισες; Κάτι χαρτιά και πολλή νοσταλγία, να 'χεις να θυμάσαι.

Καλέ μου, εσύ πού να βρίσκεσαι... Πάμε γι' άλλα. Στη μεγαλούπολη, στην ουρανούπολη, εκεί κοντά, μπερδεύονται οι θύμησες, και δεν ξέρεις πια αν αυτά που θυμάσαι τα φαντάστηκες μόνο. Και οι λόγοι μπερδεύονται, κι αυτοί, σα να μιλάς γι' άλλα μου φαίνεται...