Στη Μ.

Ξέρει αυτή. Ο αυταρχισμός υπάρχει παντού και ξεκινά από τις οικογενειακές σχέσεις, πιο πριν ακόμα κι απ' το σχολείο. Και καλά όταν είσαι ανήλικος, λες, άντε μωρέ, ακόμα λίγο, θα φύγω από δω και δε θα ξανάρθω. Να μην ξαναγυρίσω ποτέ, κι ας είναι τις αγάπες μου να τις έχω μόνο σε θύμησες. Ενίοτε γυρνάς, αλλά ορισμένες φορές ακόμα κι από θέση ισχύος, η πατριαρχία σου σπάει τ' αρχίδια, έχεις - δεν έχεις. Το χειρότερο είναι όταν επιστρέφεις κάτω από την πατρική στέγη από ανάγκη, γιατί αλλιώς δεν τα βγάζεις πέρα, μ' ένα μισθό μικρότερο του κατώτατου από μαύρη εργασία, χωρίς ασφάλεια και προοπτικές. Τότε, ξέρω, είναι φορές που νιώθεις σα να περιτριγυρίζεσαι από ένα καφκικό-σχιζοφρενικό περιβάλλον.

Δεν ξέρω τι να σου πω γλυκιά μου. Να το σκεφτείς σαν ένα στάδιο προ-ενηλικίωσης, και μη σταματήσεις ποτέ να σκέφτεσαι τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Τη στιγμή που παύουμε να σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας, είναι σα να πεθαίνουμε. Κι αυτό ισχύει για όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε τη στασιμότητα, όχι λιγότερο από μία δουλειά σε μεγάλη εταιρία με καλά λεφτά, όπως ονειρεύονται οι συνήθεις γονείς για τα συνήθη παιδιά τους - όμοια με στάσιμα βέλη.

Well, by the way, the picture above is my current desktop background.

On Children

Your children are not your children.
They are the sons and daughters of Life's longing for itself.
They come through you but not from you,
And though they are with you yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts,
For they have their own thoughts.
You may house their bodies but not their souls,
For their souls dwell in the house of tomorrow,
which you cannot visit, not even in your dreams.
You may strive to be like them,
but seek not to make them like you.
For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children
as living arrows are sent forth.
The archer sees the mark upon the path of the infinite,
and He bends you with His might
that His arrows may go swift and far.
Let our bending in the archer's hand be for gladness;
For even as He loves the arrow that flies,
so He loves also the bow that is stable.

Kahlil Gibran

Για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.

Χαλίλ Γκιμπράν