Sphere

Μου έλειψε το παιχνίδι της ελευθερίας. Ζητάω απεγνωσμένα να παίξω, όμως οι άνθρωποι φοβούνται. Τουλάχιστο ήρθε το καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο. Θα περίμενε κανείς το παιχνίδι της ελευθερίας να είναι πιο εύκολο και πιο δημοφιλές. Αλλά όχι. Οι άνθρωποι φοβούνται. Όμως εγώ θέλω να παίζω κι ας γιομώνω αίματα (Καζαντζάκης).

I missed the game of freedom. I desperately ask somebody to play it with me, but people are afraid. At least, summer arrived in the northern hemisphere. One would expect that the game of freedom could be easier and more popular now. But no. People are distant. But I want to play and bleed (Kazantzakis).

Ημισφαίριο - σφαίρα - ποδόσφαιρο.

060225 Λοιπόν, είχα πολλές φορές στη ζωή μου μπλεχτεί σε συζητήσεις σχετικά με τη χρησιμότητα του να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Τις περισσότερες από αυτές τα άτομα με τα οποία συζητώ έχουν την τάση να πιστεύουν ότι με στριμώχνουν. Αλλά συνεχίζω να νιώθω όμορφα και περήφανα, διότι εγώ μπορώ να δω τον κόσμο μέσα απ' τα μάτια τους και να καταλάβω γιατί σκέφτονται όπως σκέφτονται - ενώ αυτοί όχι και γι' αυτό έχουν την ψευδαίσθηση ότι με στριμώχνουν.

Νομίζω ότι το σημαντικό στη ζωή είναι να ψάχνεσαι. Να αναρωτιέσαι, να μη δέχεσαι τα έτοιμα που σου σερβίρονται, να μην ακολουθείς, αλλά να περπατάς δίπλα στον άλλο, μαζί χαράζοντας το δικό σας δρόμο.

Soy un hombre de esperanzas,
pero a partir de mucha desesperanza
y la esperanza y desesperanza
se me cae y levanta
varias veces al día.
Y en todo caso,
creo que merece la pena estar vivo
y que el mundo puede cambiar.

Somos o que fazemos, mas somos, principalmente, o que fazemos para mudar o que somos.

Eduardo Galeano

Elegia das águas negras para Che Guevara

Atado ao silêncio, o coração ainda
pesado de amor, jazes de perfil,
escutando, por assim dizer, as águas
negras da nossa aflição.

Pálidas vozes procuram-te na bruma;
de prado e prado procuram
um potro, a palmeira mais alta
sobre o lago, um barco talvez
ou o mel entornado da nossa alegria.

Olhos apertados pelo medo
aguardam na noite o sol onde cresces,
onde te confundes com os ramos
de sangue do verão ou o rumor
dos pés brancos da chuva nas areias.

A palavra, como tu dizias, chega
húmida dos bosques: temos que semeá-la;
chega húmida da terra: temos que defendê-la;
chega com as andorinhas
que a beberam sílaba a sílaba na tua boca.

Cada palavra tua é um homem de pé,
cada palavra tua faz do orvalho uma faca,
faz do ódio um vinho inocente
para bebermos, contigo
no coração, em redor do fogo.

Eugénio de Andrade

to Carla, who showed it to me. Lembras-te, "palmeiras, palmeiras"? Lembras-te os muitos mais..?