10.06.10

τέχνη του κόσμου

Επί τη ευκαιρία της τελευταίας ατάκας του μπουμπούκου Άδωνι. Όχι βέβαια ότι μας λείπουνε τα παραδείγματα μέτριων ανθρωποειδών, και στη βουλή και στις κάθε είδους διευθύνσεις και στο περιβάλλον μας, σαν να υπάρχει μία συνωμοσία από απογοητεύοντες γνωστούς φίλους συγγενείς. Είναι απ' αυτές τις διαπιστώσεις που κάνει κάποτε στη ζωή του ένα άτομο και τότε σκέφτεται ότι λάθος επέλεξε να ζήσει σε ανθρώπινη κοινωνία. Και τότε ή που θα φύγει ή που θα βρει τρόπο να εκφράσει την οργή του για όλη τη μετριότητα που απλώνεται γύρω.

Το παραπάνω είναι διασκευή από το γαλλικό πρωτότυπο.

Δεν αναφέρω τα ονόματα των καλλιτεχνών, υπάρχουν πάνω στα βίντεο. Μέχρι σήμερα αυτά τα τραγούδια έχουν τραγουδιστεί πιο πολύ απ' όλο τον κόσμο παρά από τους δημιουργούς τους. Άρα ανήκουν σ' όλους όπως κάθε υπαρκτό έργο τέχνης.

Keine Kommentare: