Günter Grass

Η ντροπή της Ευρώπης

Μια χώρα πλησιάζει το χάος, μην υπακούοντας στις αγορές,
κι εσείς απομακρύνεστε απ' αυτή που σας έδωσε τις βάσεις

Ό,τι ερεύνησε με το πνεύμα παραδόθηκε σε σας,
πλέον αποδομείται η αξία της σε παλιοσίδερα

Ως φταίχτρα διαπομπεύεται γυμνή, η χώρα δοκιμάζεται,
εκεί που εσείς όφειλατε να της πείτε ευχαριστώ

Χώρα καταδικασμένη στη φτώχεια, ενώ ο πλούτος της
στολίζει τα προστατευμένα μουσεία σας: φυλάτε καλά τη λεία σας

Η δύναμη των όπλων χτύπησε την χώρα που ευλογήθηκε με νησιά,
και σα στολή τραβούσε τον Hölderlin στο ταγάρι της

Μετά βίας πια ανέχεστε τη χώρα αυτή,
ενώ τους συνταγματάρχες της κάποτε σύμμαχους θεωρούσατε

Γη χωρίς δικαιοσύνη, η εξουσία του δικαιούχου
της σφίγγει όλο και πιο πολύ το ζωνάρι.

Η Αντιγόνη σας αψηφά και φοράει μαύρα, σ' όλη τη χώρα
τη λύπη κουβαλά ο λαός και σας φιλοξενεί

Άλλωστε έξω απ' τη χώρα οι συγγενείς κι οι ακόλουθοι του Κροίσου
στοιβάζουν στα θησαυροφυλάκιά σας ό,τι χρυσό και λαμπερό

Πιες επιτέλους, πιες! ουρλιάζουν οι γελωτοποιοί των επιτηρητών
κι όμως ο Σωκράτης σας επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο μέχρι πάνω

Βλαστημάνε για τα κατεχόμενά σας όλοι μαζί οι θεοί
κι ο Όλυμπος γυρεύει να πληρώσει τη βουλιμία σας

Χωρίς ψυχή κι εσύ, Ευρώπη, θα χαθείς αφού απέβαλλες
τη χώρα της οποίας το πνεύμα σ' επινόησε

Europas Schande

Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.

Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.

Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.

Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.

Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.

Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.

Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.

Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.

Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.

Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.

Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.

Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.

Süddeutsche Zeitung