10.11.08

para la mañana

Να λοιπόν, λέω πως αν δεν έχεις κάποιον ν' αγαπάς βαθιά, να τον πεθυμάς απόλυτα, ακόμα και σαν είναι δίπλα σου, δεν αξίζει. Ναι, λέω λοιπόν πως η νοσταλγία, γι' αυτό που είχες στο παρελθόν και γι' αυτό που επιθυμείς για το μέλλον, η νοσταλγία είναι το πιο δυνατό συναίσθημα. Εμένα, να το πω κι αυτό, είναι εποχές που χάνομαι μέσα στη ρουτίνα, και ξεχνάω, και δε νιώθω τίποτα πια, και κάποτε απελπίζομαι, τι νόημα έχει, και κάποτε πάλι, διαβάζω ένα παλιό γνώριμο στίχο, και τότε συνέρχομαι. Η ποίηση είναι σωτηρία. Ως δια μαγείας, συνέρχομαι, τα δάκρυα στερεύουν, λες και χρειαζόμουν μια πηγή ενέργειας και την πήρα από δυο-τρεις λέξεις. Αλλά για να μιλήσει μέσα σου η ποίηση πρέπει να τη δεις μέσα σ' ένα πλαίσιο, κι αυτό το πλαίσιο το δίνει απόλυτα η αγάπη.

Keine Kommentare: