Shameful
Ντρέπομαι. Αυτό ήταν το πρώτο που σκέφτηκα. Δε χρειάζεται μποϋκοτάζ μόνο στις φράουλες της Μανωλάδας. Σ' ολη την Ελλάδα, και κυρίως σ' αυτό που πουλάει περισσότερο, στις υπηρεσίες τουρισμού. Αυτό φοβούνται, και γι' αυτό βιάστηκαν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα να καταδικάσουν τα γεγονότα. Αυτό που φοβούνται, μ' αυτό πρέπει να χτυπηθούν.
4 Kommentare:
Έχεις δίκιο. Μα νομίζω πως το συναισθημα της ντροπής δεν μας αναλογεί, - ίσως είναι μια φράση που επιθυμεί να δηλώσει το ανοίκειο, αλλά και πάλι, ας μην το επωμιστούμε. Καταλαβαίνω τι λες βέβαια.
Νομίζω πως συμφωνούμε: "να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας", - η αυτοοργάνωση είναι το διαρκές αίτημα. Και προηγείται των δράσεων: τις δίνει περιεχόμενο και ορίζει στοχεύσεις.
Το μποϋκοτάζ ως μέσον πίεσης (και μάλιστα ακριβώς εκεί που λες, στις υπηρεσίες τουρισμού) το βλέπω κυρίως ως όπλο των απο τα κάτω πολιτικοποιημένων ανθρώπων. Έτσι πολλαπλασιάζεται η ισχύς του εκθετικά και γίνεται μέρος του λόγου.
Το 'ντρέπομαι' αναφέρεται κυρίως στην ιδιότητα του Έλληνα. Σε αντιδιαστολή με το 'περήφανος Έλληνας'. Ντρέπομαι που σε κατανομή των ανθρώπων με βάση την εθνικότητα (που καλώς ή κακώς είναι πολύ δημοφιλής) ανήκω στην ίδια ομάδα μ' αυτούς.
Το ίδιο ένιωσα πολύ έντονα πέρσι με την δημοσίευση των φωτογραφιών των οροθετικών ιερόδουλων. Το ίδιο νιώθω κάθε φορά που μαθαίνω για βασανιστήρια, αλλά αυτό συμβαίνει τόσο συχνά που σχεδόν το συνηθίσα.
Και βγάζω το συμπέρασμα ότι το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνηθίζουμε στην κατάντια. Τότε γινόμαστε συνένοχοι και γι' αυτό πρέπει να ντρεπόμαστε. Αυτό πρέπει να καταπολεμήσουμε πριν απ' όλα.
Και "να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας". Από τη στιγμή που ο κόσμος τους βασίζεται στην αγορά, το μποϋκοτάζ σίγουρα είναι από τα σημαντικότερα όπλα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Ήδη οι φραουλοπαραγωγοί κάνουν έκκληση να σταματήσει το μποϋκοτάζ γιατί τους μένουν οι φράουλες στα καφάσια.
Συμφωνώ. Και για το θέμα του "ντρέπομαι" που αναφέρεις.
Έτσι, το εξέλαβα από την αρχή.
Όσο αφορά το θέμα της τουριστικής βιομηχανίας / υπηρεσίες τουρισμού ως ένα σημείο εκείνο που μπορεί να τους δημιουργήσει αφόρητη πίεση, καιέχει αξία, είναι ανάλογες κινήσεις όπως αυτή του ιντυμίντια χθες:
όσο μιλάς προς τα εσωτερικό και δε σ' "ακούει" κανείς, μπορείς να αρχίσεις να μιλάς προς τα έξω και τότε θα αρχίσουν να σε "ακούν" και οι μέσα.
το πιστεύω πολύ αυτό, μπορεί να λειτουργήσει ουσιαστικά - όταν "δεν υπάρχει" ακροατήριο εντός, το δημιουργείς, γιατί υπάρχει ακροατήριο εκτός
Έχεις δίκιο. Πιστεύω, για παράδειγμα, ότι το μποϋκοτάζ στις φράουλες δούλεψε γιατί έγινε ευρέως γνωστό και στο εξωτερικό. Άλλες παθογένειες του ελληνικού κράτους, όπως τα βασανιστήρια σε συλληφθέντες, δεν έχουν γίνει τόσο πολύ γνωστά, και πιστεύω γι' αυτό δε γίνεται μποϋκοτάζ στον τουρισμό. Υπήρχε πριν 2-3 χρόνια μία καμπάνια με σύνθημα "Live your myth in Greece" που παρέθετε συμβάντα σχετικά με συλλήψεις μεταναστών που μπήκαν παράνομα στη χώρα, αλλά ήταν δυστυχώς περιορισμένης εμβέλειας. Η Ελλάδα βασίζεται στους τουρίστες από εξωτερικού, και φαίνεται πως είτε δε γνωρίζουν είτε δεν ενδιαφέρονται να μποϋκοτάρουν το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας.
Ακόμα όμως κι αν γινόταν αυτό, φοβάμαι πως αν πέσουν τα νούμερα, η κυβέρνηση θα τα ρίξει στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Αντίθετα θα 'ταν σημαντικό να βρεθεί τρόπος να δηλώσουν οι δυνητικοί επισκέπτες ότι άλλαξαν γνώμη λόγω του ρατσισμού για παράδειγμα ή λόγω των βασανιστηρίων της ελληνικής αστυνομίας ή λόγω της λογοκρισίας που έχουν ν' αντιμετωπίσουν τα ελεύθερα μέσα, όπως το indymedia.
Δυστυχώς το βρίσκω δύσκολο κάτι τέτοιο. Μπορεί να ντράπηκα για την Ελλάδα με τα γεγονότα της Μανωλάδας, αλλά να μη νομίζουμε ότι οι πολίτες άλλων χωρών είναι πιο συνειδητοποιημένοι σε σχέση με θέματα αστυνόμευσης, μετανάστευσης κλπ. Όλοι στον ίδιο σκατοκόσμο ζούμε και από τα ίδια ΜΜΕ και κυβερνήσεις μας γίνεται πλύση εγκεφάλου.
Kommentar veröffentlichen