05.10.07

του ναύτη-ποιητή

M/S Aquarius
From Iraklio to Rodos, Saturday 27/07/74

My little girl,

The Aegean sea is untight tonight. So do I. Yesterday I had just sat by the table, when, due to a telephone call, I had to go down to the port again. Already at 7 o'clock that we set sail, I could not walk, that's how much tired I was. I was consoled in the thought of the "time" devoted to you. The regret that I never governed, even for one moment, your miraculous sea creation, your body. My cowardice and my clamsiness made me raise the red flag of the ship that is not controlled. Yesterday I saw the girl of the prow a lot of times: The thin body darkening, eagering to cry. as if it was the first time that she believed that he, Alexander the great, had died, but her coating from Carthage was still as brilliant as ever. With her imperial coating. Red from Pompeii, rosso romano, purple from Damascus. Velvet that covers the holly chalice. Salty shell from the ocean. Dark red wine that glories the crystal. Wound from a chinese jack-knife. Lightning. Crimson sunset. Great candle of my faith. Open mark of my love. Dream and food for my lunacy.

I hug you tenderly
Kolias

Nikos Kavvadias

M/S Aquarius
Από Ηράκλειο για Ρόδο, Σάββατο 27.7.74

Κοριτσάκι μου,

Θαλασσωμένο απόψε το Αιγαίο. Το ίδιο κι εγώ. Χθες δεν πρόλαβα να καθίσω στο τραπέζι κι ένα τηλέφωνο με κατέβασε στο λιμάνι. Στις εφτά που σαλπάραμε, δεν μπορούσα να περπατήσω από την κούραση. Η παρηγοριά μου ήταν η «ώρα» Σου. Η λύπη μου ότι δεν κυβέρνησα ούτε στιγμή το καταπληκτικό Θαλασσινό σκαρί, το κορμί Σου. Από δείλια και ατζαμοσύνη σήκωσα το κόκκινο σινιάλο της Ακυβερνησίας. Είδα χθες, πολλές φορές την κοπέλα της πλώρης: τη λυσίκομη φιγούρα να σκοτεινιάζει , να θέλει να κλάψει. Σα να ’χε πιστέψει για πρώτη φορά ότι πέθανε, ο Μεγαλέξανδρος, όμως το καρχηδόνιο επίχρισμά του έμενε το ίδιο λαμπρό. Με το αυτοκρατορικό κάλυμμά του. Κόκκινο της Πομπηίας, Rosso Romano, πορφυρό της Δαμασκός. Βελούδο που σκεπάζει ιερό δισκοπότηρο. Όστρακο ωκεάνιο αλμυρό. Κρασί βαθυκόκκινο πού δίνει δόξα στο κρύσταλλο. Πληγή από κοπίδι κινέζικο. Αστραπή. Βυσσινί ηλιοβασίλεμα. Λαμπάδα της πίστης μου. Ανοιχτό σημάδι τού έρωτα μου. Όνειρο και τροφή της παραφροσύνης μου.

Σε αγκαλιάζω
Κόλιας

Νίκος Καββαδίας

1 Kommentar:

Καπετάνισσα hat gesagt…

Απίστευτα όμορφο.
Τόσο, που να φοβάσαι τον Έρωτα...