Για τις κινητοποιήσεις σχετικά με την παιδεία

Μετά τα γεγονότα της περασμένης Πέμπτης στην Αθήνα... Χαίρομαι που κάτι γίνεται εκεί... και λυπάμαι που δεν είμαι εκεί να πάρω μέρος. Νομίζω πως δεν είναι πολλά μέρη στον κόσμο όπου ο κόσμος προσπαθεί ν' αντισταθεί ακόμα. Δεν ξέρω πώς, αλλά δεν έχω δει εκεί που χω πάει. Η κυβέρνηση κι η αστυνομία δεν είναι χειρότερες στην Ελλάδα απ' οπουδήποτε αλλού, παντού τα ίδια σκατά θέλουν να μας χώνουν στο κεφάλι, παντού η εξουσία προσπαθεί να κοντρολάρει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Στην ελλάδα διαμαρτυρόμαστε για το γεγονός ότι θέλουν να άρουν το πανεπιστημιακό άσυλο, ενώ αλλού δεν ξέρουν καν τι είναι. Πρέπει να εξηγήσεις τι σημαίνει ο όρος, δεν καταλαβαίνουν και πρέπει να εξηγήσεις το σκοπό στον οποίο εξυπηρετει την κονωνία. Βλέπεις αστυνομικούς να ρχονται για καφέ στην καφετέρια του πανεπιστημίου, για να ρίξουν καμιά φοιτητριούλα – κι αυτές κολακεύονται και 'πέφτουν'. Μάμα μία – την πρώτη φορά που το είδα κόντεψα να ξεράσω!

Δεν ξέρω αν η συνείδηση του κόσμου είναι πιο ευαίσθητη λόγω της σχετικά πρόσφατης δικτατορίας, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αυτό, μιας και υπάρχει χώρα της Ευρώπης όπου η δικτατορία έλειξε επίσης το 1974 αλλά οι άνθρωποι εκεί, μαλθακοί. Μιλάω για την Πορτογαλία. Όχι πως θεωρούν πως ζουν σ' έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, αλλά δεν ενδιαφέρονται. Δε μιλάνε μεταξύ τους για πολιτικά θέματα, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.

Λοιπόν, επίσης γνωρίζω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των διαδηλωτών είναι νέοι, και θα πουν κάποιοι πως η νεότητα συμβαδίζει με το να θες ν' αλλάξεις τον κόσμο, κι ότι καθώς μεγαλώνει κανείς και καθώς βολεύεται, χάνει κάθε ενδιαφέρον για διαδηλώσεις και για αγώνες. Πιστεύω όμως πως το πόση διάθεση έχεις να αντισταθείς στην εξουσία δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Ίσως ξεκινάει σε νεαρή ηλικία αλλά αν μείνει εκεί δεν είναι παρά μία μάσκα, για να φανείς cool.

Θα πουν επίσης κάποιοι πως κάποιοι παίρνουν μέρος καθοδηγούμενοι απ' τα κόμματα. Θα συμφωνήσω. Να συμπληρώσω όμως πως κατά μία έννοια η αντιεξουστικές ομάδες των πανεπιστημίων είναι αυτές που υποχρεώνουν τα κόμματα της βουλής πολλές φορές να ακολουθήσουν στο δρόμο. Αυτό γίνεται κατά ένα τρόπο παρόμοιο με αυτόν, όπου το ΠΑΣΟΚ άλλαξε πλεύση στη διαδικασία αλλαγής του νόμου για το εκπαιδευτικό συστημα. Το ΠΑΣΟΚ έβλεπε ότι η μπάλα θα έπαιρνε και το ίδιο (μαζί με τη ΝΔ) όταν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας διαφωνούσε με την εγκαθίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έτσι ακολούθησε τα κόμματα της αριστεράς στην καταψήφιση του νόμου.

Φανταστείτε λοιπόν τι θα γινόταν αν για παράδειγμα στις διάφορες πανελλαδικές διαδηλώσεις για την παιδεία δεν έπαιρνε μέρος μπλοκ του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ γνωρίζει πως σίγουρα οι αντιεξουσιαστικές ομάδες θα κατέβουν στην πορεία, δείχνοντας ένα πρόσωπο πιο κοντά σ' αυτά που θέλει ο μέσος έλληνας. Το ΚΚΕ όμως - και ο Συνασπισμός και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο πλέον προσπαθεί να αρπάξει κάποιο μέρος των αριστεριστών – δε θέλει να εμφανιστεί μακρινό στον κόσμο. Οπότε παίρνει μέρος.

Θέλω να σημειώσω πως σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως το εκπαιδευτικό σύστημα στην ελλάδα είναι καλό. Δεν πάω παραπέρα, μόνο αναφέρω τα χρήματα που κατασπαταλούνται στην παραπαιδεία και στα φροντιστήρια, όχι μόνο για να μπεις στο πανεπιστήμιο, αλλά έχω ακούσει για φροντιστήρια και στο δημοτικό, ακόμα και για πανεπιστημιακά μαθήματα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι που επιτρέπει τέτοια έκτροπα, κι ίσως όχι μόνο αυτό το ίδιο, αλλά το πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ που δίνεται απ' την όποια κυβέρνηση στην παιδεία. Το εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν δεν είναι καλό, πρέπει να αλλάξει. Αλλά υπάρχουν κάποια καλά σημεία, που φυσικά πρέπει να 'ναι τα τελευταία στα οποία να απευθυνθούν στη διαδικασία βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, αφού έχουν διορθώσει όλα τ' άλλα (!): Όπως το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, καθώς και ότι δεν υπάρχουν δίδακτρα στα κρατικά πανεπιστήμια. Ότι τα βιβλία δεν αγοράζονται αλλά προσφέρονται στους φοιτητές, και ότι στη συνέχεια δεν αναγκάζεται κανείς να πουλήσει τα βιβλία αφού περάσει το εκάστωτε μάθημα.

Την Παρασκευή συζητούσα με δύο έλληνες που ζουν χρόνια στο Παρίσι. Το πρώτο που ανέφεραν ήταν η φωτιά στον άγνωστο στρατιώτη μπροστά στη βουλή. Και λέγανε πως, μπουρδέλο η ελλάδα. Μπήκα στη μέση, είπα αστυνομικοί ήταν που έβαλαν τη φωτιά. Λένε πως δεν έχει σημασία και πως αυτοί που δημιουργούν τα επεισόδια, το κάνουν επειδή δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, τίποτα να χάσουν. 61 συλλήψεις είναι λίγες; Το ξύλο που έφαγαν; Τα χημικά που τα 'χαν έτοιμα οι μπάτσοι και δηλητηριάζουν το κορμί σου;

Τι ζόρι τραβάς για τον άγνωστο στρατιώτη; Και στην τελική αν δεν θέλουμε να χουμε άγνωστους στρατιώτες, ας σταματήσουν οι πολέμοι, ας σταματήσουν οι εικονικές αερομαχίες, ας δοθούν στην παιδεία τα λεφτά που δίνουμε σε πολεμικό υλικό. Τα λεφτά του λαού, που αν κάνεις μια δημοσκόπηση, θα δεις πόσοι λίγοι πιστεύουν ότι αποδίδουν σε τίποτα τα λεφτά που δίνει το κράτος (εμείς) σε όπλα, αεροπλάνα και καραβανάδες.

Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς κυβέρνηση, χωρίς εξουσία, χωρίς σύνορα στους χάρτες. Χωρίς αστυνομίες, χωρίς κανέναν να προσπαθεί να σου επιβάλλει πώς να ζεις, πώς να σκέφτεσαι και πώς να εκφράζεσαι. Χωρίς νόμους και κανόνες, γιατί πίστη μου είναι πως η φύση έχει την ιδιότητα να αυτοοργανώνεται και να δημιουργεί ευτυχία. Ακόμα και στον άχαρο κόσμο-μπουρδέλο που βρισκόμαστε τώρα, πιστεύω πως αν αφηνόμασταν ελεύθεροι, πραγματικά ελεύθεροι, μετά από κάποιες παλινδρομήσεις θα καταλήγαμε στην κατάσταση ισορροπίας, που είναι η ομορφιά. Στον ουτοπικό μου κόσμο η παιδεία ήταν το υπέρτατο αγαθό, και προστατεύοντας την, θα προστατεύαμε την ύπαρξή μας. Ας είναι έτσι και στην πραγματική ζωή.